Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Tak–zaczęławolno,czując,jakcośściska
jązagardło.–ChciałabymwrócićdoWarszawy.
Jejmyślipłynęłydoukochanegomęża.Wiedziała,
żeStaszekchciałby,abyonaiKrzyśbylibezpieczni.
ZpewnościąnamawiałbyjąnapowrótdoWarszawy.
Dodomu.
–Tosiębardzodobrzeskłada,szanownapani,
bopojutrzezsamegoranawyruszamspecjalnym
pociągiemdoWarszawy.Izapewniam,żeniktpozamną
niezagwarantujepaniwiększegobezpieczeństwa
wtrakciepodróży.
–Tonietakieoczywiste,HauptsturmführerzeWeber
–upomniałgosurowokomisarzZaharenkozwielce
niezadowolonąminą.–Proszęniesugerować
porucznikowej,dokądpowinnasięudać,bonieodniej
tozależy.
Karolinamierzyławzrokiemobumężczyzn,aobawa
walczyławniejzezdrowymrozsądkiem.Tooczywiste,
żenieufaładokońcaWeberowi.ByłNiemcem,obecnie
największymwrogiemjejojczyzny;jednakpodskórnie
czuła,żejeśliwsiądzieznimdopociągu,rzeczywiście
bezpieczniedowieziejądostolicy.Podświadomość
podpowiadałajej,żetakbędzie.
–ChciałabymwrócićdoWarszawy–dodałajużbardziej
stanowczo,zwracającsiędokomisarzaZaharenki.
–Proszęminatopozwolić.Tamjestmójdom.
–Myślę,żeokolicznościsątakie,iżniepowinnotubyć
żadnegosprzeciwu,komisarzu.Niemawątpliwości,
żetapanipodlegapodjurysdykcjęRzeszy–natychmiast
wtrąciłsięWeber,ztymsamymsurowymspojrzeniem
conapoczątku.–Proszępodpisaćstosownedokumenty
iwypuścićpaniąKornacką.Zatymidrzwiamiczeka
jeszczedługakolejkaludzidoodprawy.
***
