Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
36
Założeniateoretyczneimetodologiczne
wemludzinazapewnieniebytuwartościomprzezichprzyjęcieikrzewienieoraz
przetwarzanieśrodowisksiłamiczłowiekawimięideału.Dziedzinybadańiprze-
myśleńpedagogikispołecznejrozszerzająsięwzwiązkuzwystępowaniemwżyciu
nowychzagadnień.Takąpedagogikęspołeczną,jakodyscyplinęoszerokimkon-
tekściemerytorycznymiorozległychaplikacjachpraktycznych,widziałaHele-
naRadlińska.(1961,s.361).Tęwrzeczysamejrestauracjęwielowątkowościisto-
typedagogikispołecznejpopierawieleautorytetów(zob.np.Marynowicz-Hetka,
2006a;Przecławska,1996;Kawula,2005).Współczesnąpedagogikęspołecznąna-
leżałobywięcwidziećjakorefleksjęnadrefleksjąwfaziensymbolicznegopowrotu
dokorzeni”(Marynowicz-Hetka,2007a,s.555).Pierwotnawieloaspektowanatu-
radyscyplinynadawałajejszerokiespektrumbadawcze,poznawczeipraktyczne.
Jestonorównieżidzisiajwysoceuzasadnioneorazprzydatnedowyzwaństojących
przedpedagogamispołecznymi,podejmującymianalizyzłożonychzjawiskspołecz-
nych-jaknaprzykładkrzywdzeniadziecka.Perspektywapedagogaspołecznego,
przesiąkniętainterdyscyplinarnympodejściemdorozważaniarzeczywistości,po-
zwoliłamizoryginalnymnastawieniem(transwersalnejpedagogikispołecznej)
spojrzećnakwestiedzieckakrzywdzonegoijegoochrony.Tradycyjniebowiem
problematykątązajmowalisię,jednostronnieanalizującróżneaspektyzjawiska,
przedewszystkimlekarze,psychologowie,psychiatrzy,kryminolodzy,socjologo-
wieiprawnicy.Początkowo,poszczególnedyscyplinywdośćekskluzywnysposób
badałyiopisywałyzjawisko.Potemdotejgrupydołączylibadaczereprezentują-
cynaukihistoryczneiantropologię.Toprzedstawicielepracysocjalnej,jakojedy-
niwtymgronie,posiadalinpedagogicznezacięcie”
.Samychpedagogównatomiast,
wnaukowejspołecznościzajmującejsiętematykąkrzywdzeniadzieckawrodzi-
nie,byłostosunkowoniewielu,conależyzżalempodkreślić,tymbardziej,iżpe-
dagodzyspołeczninigdyniebyliobojętninakrzywdędzieckaizawszebronilijego
praw,dopominalisięoichprzestrzeganie.Ponadto,chcęzwrócićuwagę,iżpod-
stawowymkierunkiemwpedagogicespołecznej,jakwskazujeEdmundTrempała
(1998),byłyzawszeisąbadanianadrodzinąoraztworzonymiprzezniąwarunkami
rozwojudziecka.
Wostatnichdekadachproblematykadoznawaniakrzywdyprzezdzieckozestro-
nywłasnegośrodowiskarodzinnegopodejmowanajestprzezpedagogikęspołeczną,
oczymświadczącharakterystycznedlaniejkategorieprzedmiotoweianalityczne,
takiejaknaprzykład:sieroctwospołeczne,sieroctwoduchowe,dysfunkcjonalność
rodziny,kompensacjazagrożeńśrodowiskarodzinnego,pomociwsparciesocjal-
no-wychowawczedzieckairodziny,pedagogizacjarodziny,kulturapedagogiczna
rodziców,aleteżtakiepojęcia,jak:nwsparcierodzinprzezśrodowiskolokalne”
,czy
nulepszanieiorganizowanieśrodowiskawychowawczego”
,naktywizowaniesiłśro-
dowiska”
,npracanadśrodowiskiem”
.Jakwięcwidać,krzywdzeniedziecijestjużod
dośćdawnaobecnewrefleksjipedagogikispołecznej,choćnajczęściejniebyłoono
opisywanewokreślonychkategoriachterminologicznychtakich,jak:nprzemoc”
,
nkrzywdzenie”dziecka,którepreferowanesąwspółcześnie.Najbardziejbezpośred-
nioproblematykidzieckakrzywdzonegoijegoochronydotyczyłypracekilkubar-
dzoznaczącychpolskichpedagogówspołecznych,bywymienićJózefęBrągiel(np.
1996,1997,2007)czyKrystynęMarzec-Holkę(1996,1999,2004),BarbaręSmo-
