Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Dorotazinterpretowałatoposwojemuilekkosię
zirytowała.
–Trzebadbaćofanów…
–Oczywiście,niczegoniesugerowałam.
–Tylkoto,żejestempróżna.
–Przesadzasz,mamo.
Zapadłoniezręcznemilczenie,jakzwyklepotakim
spięciu.Różapostanowiłajeprzerwać,mówiąccoś
niezobowiązującego,aleDorotawykonałabagatelizujący
ruchręką.
–Nieistotne.Poprostuchodźmycośzjeść.
Córkaskinęłagłową.Gdydotarłynamiejsce,przyznała,
żeknajpceistotnieniczegoniemożnabyłozarzucić.
Wyglądałaklimatycznieizachęcająco.Urządzona
zesmakiem,alebezostentacji,obiecywałaniezłyposiłek.
WłaścicielucieszyłsięnawidokDoroty,wskazałimdobry
stoliknaniewielkimpatioizasugerowałwybórpotraw.
Zdałysięnaniego.
–Mówiłaś,żemaszjakiśpomysłzwiązanyzurodzinami
–podsunęłaRóża,gdyjużzabrałysięzagłównedanie.
Matkanachwilęodłożyławidelec.
–Zjubileuszem–podkreśliła,acórkalekkoporuszyła
ramionami.–Janiezamierzamobchodzićurodzin
–dodałajeszcze,aRóżazerknęłazzainteresowaniem.
Tobyłocośnowego.Odkilkutygodnimatkamówiła
wyłącznieotym,jakwspaniałąuroczystościąbędzie
tapodwójnarocznica–obiezbabciąurodziłysięwtym
samymmiesiącuwodstępiezaledwieparudni.Tylko
żeodpewnegoczasuDorotaunikałaujawnianiaswego
wieku.Różazachodziławgłowę,jakzamierzawybrnąć
ztegopodczasimprezy.BabciaGinakończy
dziewięćdziesiątpięćlat,amatka?Przyznasiędoswojej
okrągłejsześćdziesiątkiczyteżbędzieusiłowałacoś
poszachrować?
–Myślałam,żematobyćfetanacześćwasobu
