Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
RozdziałIII
Terazjużkażdyporanekprzynosiłstałeobowiązki,trzeba
byłoodwiedzićsklepy,obejrzećjakąśnowączęśćmiasta,
spędzićodpowiedniczaswpijalniwód,gdzieprzez
godzinęparadowałosiętamizpowrotem,spoglądając
nawszystkichinieotwierającustdonikogo.Życzenie,
byposiadaćliczneznajomościwBath,wciążzajmowało
pierwszemiejscewmyślachpaniAllen,którapowtarzała
jepokażdymświeżymdowodzie–otrzymywanym
każdegodnia–żenieznazgołanikogo.
WystąpiłyteżpubliczniewDolnychSalach
Asamblowychitutajlosokazałsięłaskawszydlanaszej
heroiny.Mistrzceremoniiprzedstawiłjejjakopartnera
dotańcabardzonobliwiewyglądającegomłodego
człowiekanazwiskiemTilney.Wyglądałnadwadzieścia
czterylubdwadzieściapięćlat,byłdośćwysoki,
oujmującejpowierzchowności,oczachżywych
iinteligentnych,ajeśliniemożnagobyłonazwać
całkiemprzystojnym,niewielemudotegobrakowało.
ObejściemiałukładneiKatarzynabyławsiódmym
niebie.Niewielemieliokazjidorozmowypodczastańca,
kiedyjednakzasiedlidoherbaty,stwierdziła,żejesttak
miły,jakmutojużwduchuawansemprzyznała.
Rozmawiałżywoigładko,awjegozachowaniubyłocoś
dowcipnegoiłobuzerskiego,cobardzojąpociągało,choć
niewieleztegorozumiała.Przezpewienczasrozmawiali
osprawachmającychbezpośrednizwiązekzchwilą
obecną,lecznaglemłodyczłowiekodezwałsię
następująco:
–Dotychczasbardzobyłemopieszały,pani,
wwypełnianiuwszystkichobowiązkówgrzeczności,jakie
przystojąpartnerowidamywSalachAsamblowych.Nie
zapytałemcię,pani,odjakdawnaprzebywaszwBath,
czybyłaśtujużprzedtem,czyodwiedziłaśGórneSale,
teatr,czybyłaśnakoncercieiwogóle,jakcisiętutaj
