Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
doznawał.Kiedygowreszciewyłowionozwody,utraciłjeszczeraz
przytomnośćidopieropoupływiecałejgodziny,spędzonej
napokładzie„Pingwina”,odzyskałzmysły,jakjużwspominałem,
izdałsobiewreszciejasnosprawęzsytuacji.
Cosięmnietyczy,totylkozniesłychanymtrudemzdołanomnie
odratowaćdożycia;stanmójgraniczyłjużniemalześmiercią.Przez
przeciągtrzechipółgodzinystosowanowszelkiemożliweśrodki
ratunkowe,akorzystnywynikdałdopieroostatnisposób,jaki
zaproponowałAugust,mianowiciesilnenacieranieciałaflanelowemi
chustami,zmoczonemiwgorącejoliwie.Rananaszyi,chociaż
zpozoruwyglądałabardzogroźnie,wrzeczywistościbyłatylko
powierzchownainiebawemsięzasklepiła.
„Pingwin”zawinąłdoportuokołogodzinydziewiątejrano,walcząc
przedtemdługojeszczezjednąznajstraszniejszychburz,jakiesrożyły
siękiedykolwiekwokolicachNantucket.Myobydwaj,Augustija,
zdążyliśmydodomupanaBarnardpunktualniewporześniadania
–którezresztątegoporankuniecosięopóźniłozpowodu
przeciągnięciasięzabawydługownoc.Jakprzypuszczam,wszyscy
obecniprzystolebylinazbytzmęczeni,byzwracaćuwagęnanasz
niezwykływygląd–dziękiczemuteżniewypytywanonas
oprzyczyny.Pozatemuczniacypotrafiącudownieudawać.Toteżnikt
chybaznaszychprzyjaciółwNantucketniepodejrzewałanitrochę,
żeto„Ariel”,mójtowarzyszijabyliśmybohateramiowegowypadku,
ojakimkilkumarynarzygłosiłowmieścienajdziwniejszewieści,
opowiadając,żenieszczęśliwemzrządzeniemlosurozbilipodrodze
jakiśokrętiżezginęłoprzytemtrochębiedaków,trzydziestulub
czterdziestu.Natomiastmyobydwajdośćczęstorozmawialiśmyotej
przygodzieizawszedreszcznasprzenikałnajejwspomnienie.
WjednejztakichrozmówprzyznałsięAugustzupełnieszczerze,
żenigdywżyciuniezaznałtakstrasznejtrwogi,jakwówczas,kiedy
naglenapokładzienaszejmałejłodziuświadomiłsobieswojepijackie
oszołomienieikiedynieczułsięzdolnymotrząsnąćsięzniego.
