Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
tym,jakzorganizowaćświat,żebywszystkiesiedemnastolatki
mogłyspokojnieiszczęśliwieprzeżywaćswojesmarkate,
najpiękniejszelata.Aleoboktychzainteresowańizdolności
przerodzeniasięwdorosłegoczłowieka,gdytegowymagasytuacja,
posiadamteżswoje17lat,którychobecnienajwiększym
«kłopotem»,straszliwymzmartwieniemiwogóle«achioch»jest
to,żezostałampodwzględemmęskiegootoczenia«nalodzie».Nie
chciałambyćotoczonatymi,którzychcielibymnieotaczać,
otaczałamsiętymi,którymijachciałambyćotoczona,aleoninie
chcieli...Mówiąctrochęzbyt«górnolotnie»,alezatoobrazowo:
wyszłamzleśnejmatninapustynię,achciałabymbrykać
posoczystejłące”[26].
AgnieszkęzSolarzemłączyłytylkowspólne„sentymenta”,bojej
sercewtedymocniejbiłonawidokkolegiManiusia:
„NauniwerkukochałamsięwniejakimManiusiu.Byłatosama
otchłańlatstalinowskich.Maniuśbyłróżowy,pulchnyicały
wzłotychloczkachjaktłustyaniołek,odziecinnejtwarzyczce
iustachułożonychwserduszko,ajawyglądamjakmłoda
kołchoźnicazokładki«Ogońka»...Maniuśumiałcudnieśpiewać,
jakkanarek.IodranadonocywyśpiewywałmiLesfeuilles
mortes,bowiembyłatojedynafrancuskapiosenka,jakąśmyznali.
KtóregośdniamieliśmywieczornicęzokazjiurodzinBieruta
iManiuśmiałtośpiewaćnaestradzie.Przyszłominamyśl,czynie
możnabyprzełożyćtejpiosenkinapolski.Przymierzałamsiętak
isiak,aledoszłamdowniosku,żejesttowysiłekponadmojesiły.
Żechybaczarodziejmógłbyzrobićcośtakniebotycznie
trudnego[3*].Więcwkońcuwieczorekodbyłsiębezmojego
udziału.KolegaWróbelEdwardprzygrywałnagitarze,aManiuś,
ubranywzetempowskąkoszulęiczerwonykrawat,spocony
iprzejęty,śpiewałLesfeuillesmortespofrancusku.Potempiliśmy
winojagodowe,kolegaWróbelsięwyrzygał,aleitakbyłoupojnie.
Apotembyłojakieśzebranieikoledzywyrzucilimnie
zZMP,iManiuśsiędokolegówprzyłączył–ijakośtosięwszystko
międzynamirozlazło”[27].
