Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
wierzywto,iżjejpracamożecośzmienić.Toniebyła
zjejstronynaiwność,tylkowyrazprogramowego
optymizmu,ajejpozytywnenastawieniedoświata
działałonaludzizaraźliwie.
Chrisopowiedziałjejoswojejpracy.Pamiętał,
żebyłazaskoczona.Większośćludzitakwłaśnie
reagowała,anawetwyrażałazdumienie,gdy
dowiadywałasię,żeChrispracujewubezpieczeniach
społecznych,prowadzącklientówprzezlabirynt
prywatnychplanówemerytalnychiświadczeń
państwowych.Próbowałtłumaczyć,żejegogłównym
zadaniemjesttakiepołączenieróżnychplanów,żeby
klienci,kiedyosiągnąwiekemerytalny,nieotrzymywali
kilkuniskichświadczeńodróżnychpracodawców,tylko
jednąznaczącąmiesięcznąemeryturę.Juliaodparła,
żeniebardzotorozumie,alespytała,czyChrislubi
swojąpracę.Tak,lubił,więcstwierdziła,żetylkotosię
liczy.
Zupływemczasu,kiedyrobiłosięcorazpóźniej,lokal
zacząłsięwyludniaćisłychaćbyłotylkocicherozmowy
par,którecieszyłysięswoimtowarzystwem.Akiedy
ChriszamówiłznówdrinkidlasiebieidlaJulii,sięgnął
myśląwprzyszłość.Zastanowiłsię,czyjeszczekiedyś
jązobaczy.Chciałjąpoprosićonumertelefonu,lecz
nieznajdowałwsobiedośćodwagi,byłwstaniejedynie
okazaćjejwrozmaitysposób,żemiłospędzazniączas.
Steverazjeszczeinterweniowałinieowijając
wbawełnę,spytał,czyzamierzająbyćwkontakcie.Julia
natychmiastpoprosiłaChrisaotelefoniwpisała
muswójnumer.
–Żebyśniezgubiłiomnieniezapomniał
