Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
czasemmniej,alejednonieulegałozmianie:zawsze
byłyichdziesiątkiipojawiałysięotejsamejporze,
ogodzinie22.47.
Wtedyznalazłrozwiązanieswojegoproblemu.
PosprawdzeniufirmyLondonConcrete,która
przewoziłaswójtowartympociągiem,Chriszyskał
pewność,żepociągbędzieprzejeżdżałprzezstację
wdniu,którygointeresował.Toniebyłodoskonałe
rozwiązanie,ajednakbliskieideału.Wiedział,
żemaszynistabędziewstrząśniętyjegośmiercią.Miał
nadzieję,żeotrzymaodpowiedniąpomoc,żebysobie
jakośztymporadził.WkońcuChrisniebędzie
pierwszymczłowiekiem,któryrzucisiępodpociąg.
Żebyzminimalizowaćtraumęmaszynisty,musibardzo
precyzyjniewybraćmoment.Tak,maszynistabędzie
wiedział,żektośpopełniłsamobójstwo,chodziłojednak
oto,byniestałosiętonajegooczach.
Pamięćusiłowałagocofnąćdotamtegowieczoru,gdy
zmarłaJulia,jegopięknażona.Zanimtowspomnienie
goosaczyło,szukającratunku,chwyciłsięczegoś,
coujrzałledwiewprzebłysku.Zamknąłoczyizcałych
siłstarałsięzatrzymaćtenobraz.Bonatamtenniebył
gotowy.Jeszczenie.
Wspomnienie,któregotakbardzochciałsię
uchwycić,przywoływałochwilę,gdyujrzałJulięporaz
pierwszy.
Miałotomiejsceprzedpięciulaty,byłwtedy
zeSteve’em,swoimnajlepszymkumplem,którypomimo
jegoprotestówwyciągnąłgonadrinka.Pamiętał,jak
zacząłsiętamtenwieczór.Stevedoniegoniedzwonił
aniniewysłałmuSMS-a.Poprostubezzapowiedzi
