Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
naulatującyzwolnalekkidym.Patrycjapodążała
wzrokiemwtymsamymkierunku,jakbyledwie
widocznasmużkabyławyciszającą,uspokajającą
mgiełką.
–Niejestwamzimno?–Usłyszałyrozbawionygłos
Matyldy,młodszejsiostryIwony,któraprzyszłaodfrontu.
–Mniejestgorąco–przyznałazuśmiechemIwona,
unoszącręceiprezentującodsłonięteramiona.–Atyco?
Spacerkisobierobisz?
–Potrzebowałampowietrza.Kiedytort?
–Opółnocy.Takwymyśliłam,alemożebyćwcześniej.
–Niechbędzieopółnocy,wytrzymam–powiedziała
Matyldaitanecznymkrokiemweszłaprzeztaras
dodomu,poczymdołączyładopląsających
naparkiecie.Terazbylijużtamwszyscypoza
Grzegorzem.Przyjemnereggaespowodowało,żenawet
Marek,któryuważałsięzatanecznyantytalent,stąpał
wmiejscuwrytmmuzyki.
–Przyślijwwolnejchwilitennamiarnaortopedę–
przypomniałasobiePatrycja.Patrzyłanamęża
siedzącegoprzystole.–Spróbujęumówićnanajbliższy
termin.
–Ależzciebietroskliważona.–Iwonaskończyłapalić
iodłożyłapodgrzewacz.Byłowjejgłosietrochęironii,ale
Patrycjategoniewyczuła.
–Onpewnieteżbysięomniezatroszczył–
powiedziałaPatrycja.–Zawszesiętroszczył–dodała
nostalgicznie.–Możetoprzeztękontuzjęjestjakiś
nieswój...?
–Jasne.Przezkontuzjęprzychodzipóźniejzpracyinie
dbaodom–prychęłaIwona.–Jużbezprzesady,Pati,nie
znajdujtakdurnegowytłumaczenia,pozatymnie
musisz,wręczniepowinnaśgotłumaczyć.Dzieciidom
