Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Przedmowa
Uważam,żepamiętnikp.HankiRenowickiejwzupełnościnadruk
zasługuje.Wartjestrozpowszechnieniajakopoprostudokument
obyczajowościipsychikidzisiejszejkobietykulturalnejorazjej
środowiska.
Wczasachgdypochłaniamysetkitomówprzeróżnychbiografii,
autobiografiiipowieściautobiograficznychpisanychprzezrobotników,
chłopów,girlsy,byłychprzemytników,politykówitp.–niewidzę
powodu,dlaczegomielibyśmysięwyrzecsposobnościpoznania
pamiętnikakobietynależącejdowarstwwyższych,dotych„dziesięciu
tysięcy”,którewnaszymkrajunadajątonicharakterepoce.Sądzę,
żedokumenttenmożebyćrównieinteresujący,auzupełniającliteracki
pejzażautentyzmuprzydasięprzyszłemuhistorykowiobyczajów
pierwszejpołowydwudziestegowieku.
Oddającgowręceczytelnikapragnęzaznaczyć,żenajwyższą
zaletąpamiętnikajestzdumiewającajegoszczerość,szczerość,której
niezdołaliosiągnąćnawettakwielcypamiętnikarzejak–toute
proportiongardee–JanJakubRousseau.PaniRenowickawprawdzie
niewystępujetupodprawdziwymnazwiskiem,użytyjednak
pseudonimniezdołaukryćjejosobyprzeddomyślnościąludzką.
Osobajejjestzbytdobrzeznanawniektórychsferachiprzeznie
niewątpliwiezostanierozpoznana,wziąwszypoduwagęchoćbyto,
żewypadkiiludzie,októrychchodzi,dlanikogoniesątajemnicami.
