Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
poprzebudzeniuibardzotrzebabyćprzyzwyczajonym,abymimoje
niedorzecznościprzebaczyć.
—Aleprzynajmniejbędzieszzemną,zanimspaćsiępołożę...
—Apotemmogęspaćswobodnie?
—Najswobodniej.
—Zgadzamsię:aleniebędzieszmiałzemniepociechy
Najjaśniejszypanie;jestembardzośpiący.
—Możeszsobieziewać.
—A!szczęśliwiWaszejkrólewskiejmościprzyjaciele—rzekł
Saint-Luczwestchnieniem.
—A!prawda,Bussymiichporządniepokaleczył.—Schomberg
magoleńprzebitą,d’Epernonrękęskaleczoną,aQueluspouściśnieniu
przyjśćdosiebieniemoże.Pozostałmitylkod’O,którymięnudzi
iMaugiron,którywzłyhumormięwprawia.—No,dalej,przebudź
twojegopaziaikażsobieszlafrokpodać.
—Waszakrólewskamośćraczymięsamegozostawić.
—Atodlaczego?
—Uszanowanie...
—No,no.
—ZapięćminutbędęuWaszejkrólewskiejmości.
—Zapięćminut,dobrze,aleniewięcej,boprzyjdępociebie...
przygotujtamcodośmiechu.
Królnapółotrzymawszycożądał,anapółucieszony,wyszedł.
Zaledwiesiędrzwizamknęły,aliścipaźpowstałnarównenogi
irzekł:
—A!mójdrogi,jakżemniemożeszopuszczać?a!jakiemęczarnie!
Gdybymniepoznano...umieramzestrachu.
—Mojanajdroższa—odpowiedziałSaint-Lucwskazując
nasłużącego—Kasperbędziecięstrzegł.
—Możelepiej,abymsięoddaliła—rzekłamłodakobieta
rumieniącsię.
—JeżelikoniecznieżądaszJoanno—mówiłSaint-Luctonem
smutnym,każęcięodprowadzićdopałacuMontmorency.
Leczjeżelijesteśtakdobrą,jaksięspodziewam,osłodziszsmutne
