Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
chwiletwemumężowi.—Jestemtakcierpiącynagłowę,nerwy
iwnętrzności,żekrólniezechcezatrzymywaćsmutnegotowarzysza
izarazmięodprawi.
Joannaspuściłaoczy.
—Idź—rzekła—będęcięczekała;leczpowiemjakkról:niedaj
długoczekaćnasiebie.
—Joasiu,mojadrogaJoasiu—mówiłSaint-Luc—powrócę
jakbędęmógłnajprędzej.Prócztego,mamjednęmyśl,którą
cizapowrotemudzielę.
—Maszmyśl...któracięuwolni?
—Spodziewamsię.
—Awięcidź.
—Kasper—rzekłSaint-Luc—niepozwalajwchodzićnikomu,
Zakwadranszamknijdrzwinaklucziprzynieśmigodokróla.
Następnie,powróćdopałacuipowiedz,abybylispokojniopanią
hrabinę.Jutromożesztuprzyjść.
Kasperprzyrzekłwykonaćrozkazyuśmiechającsię,amłoda
kobietasłuchałazarumieniona.
Saint-LucpocałowałwrękęmałżonkęipobiegłdopokojuHenryka,
któryjużsięniecierpliwił.
Joannasamaidrżącawśliznęłasięzafirankiłóżkaitammyślała
ośrodkuwydobyciasięzprzykregopołożenia.
KiedySaint-Lucwszedłdokrólewskiegopokoju,owiałgomocny
irozkosznyzapach.Henryktrzymałnoginawarstwiekwiatów,
poobrywanychzłodyg,abynieraziłydelikatnejskórymonarszej:
jaśminy,fijołki,goździki,mimopóźnejporyroku,składałyówżywy
kobierzecpodstopykrólewskie.
Pokój,któregosklepieniebyłoobniżoneiozdobioneolejnemi
malowidłami,miał,jakeśmypowiedzieli,dwałóżka,zktórychjedno
takszerokie,żetrzeciączęśćpokojuzajmowało.
Łożkozobiciemzłotemijedwabnem,wyobrażającemhistoryę
Cenisa,wpółmężczyzny,awpółkobiety,byłodziełemimaginacyi
monarchy—kotarazlamyzłotej,byłaozdobionaherbamipaństwa.
Woknach,nameblach,błyszczałatażsamaconałóżkumaterya,
