Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
uznawaćzajedenznajstarszychwśródtych,którymi
Francjaposzczycićsięmoże.
Talleyrandnatenzwrotniespodziewanyażpokraśniał.
Podświetnymmunduremnapoleońskiegoministra
zagrałakrewksiążątudzielnych.KsiążęBenewentu
wyciągnąłszczerozłotątabakierkędoszambelana
—panAnastazynawzajempodałmuswoją,równie
bogatąkruszcem,równiefiligranamizdobną.
—Pięknatabakierka—zauważyłTalleyrand.
—Darnajlepszegozkrólów[53]—odrzekłskromnie
szambelan,apoglądającnatabakierkę,dodał
grzecznie—leczpańska,mościksiążę...
—Darnajnieszczęśliwszegozkrólów[54]
—odpowiedziałsentencjonalniepandePérigord
iwestchnął.
Szambelanwestchnieniemzawtórował.
Talleyrandzamyśliłsięiozwałpopauzie,wracając
doprzerwanejrozmowy,leczzinnejstrony.
—Czasysięzmieniają,panieszambelanie,anawet
panowania.Międzywami,pośródnaszegożycia
obozowegoiludzichwili,znajdujesięprawdziwąoazę,
więcnieskąpżenamsiebie!Tejmiarymężaniejedno
pewnierazi,leczbądźprzekonany,żesątacy,
copotrafiąuszanowaćwtobiekrewrzymskich
patrycjuszów.JesteśmywkonstelacjiMarsa,więclada
karabinmagłos.
PanAnastazy,olśnionydoresztyokazywanym
muzachowaniem,pozwoliłsobienakilka
sarkastycznychuwagwymierzonychdoosób,któretu,
wWarszawie,przybierająnasięrolęprzodowników,
