Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
12
PaniePrezydencie,MonsieurlePrésident...
jednostkijęzykaoznaczająceodbiorcęlubodnoszącesiędońużytewfunk-
cjipragmatycznejzwróceniasiędoniego”(Łaziński2006:15).Tezpozoru
drugoplanoweformyjęzykowe–przedewszystkimzaimkidrugiejosoby,
nazwywłasne(imiona,nazwiska,pseudonimyitp.)oraztytuły–któreMał-
gorzataMarcjaniknazywaHgrzecznościowąobudową”innychaktówmowy
(Marcjanik2001a[1992]:33),należąwrzeczywistościdonajważniejszych
werbalnychwykładnikówrelacjispołecznych.Pozwalająbowiemwska-
zaćnietylkoadresatawypowiedzi,aletakżestatusspołecznyrozmówców
orazcharakterłączącejichwięzi(Tomiczek1983:45;Kerbrat-Orecchioni
2002:31).Przywołanawprzykładzie(2)formapaniepremierzejestjedno-
cześniezwrotemdoodbiorcy,językowymznakiemjegowysokiejpozycji
politycznej,wykładnikiemoficjalnejrelacjiłączącejrozmówcóworazwyra-
zemszacunkuzestronynadawcy.
Różnorodnośćfunkcjipragmatycznychpełnionychprzezzwrotyadre-
satywneuwidaczniasięzwłaszczawdyskursieocharakterzekonfrontacyj-
nym,jakimjestdyskurspolityczno-medialny,przezktóryrozumiemyoficjal-
newypowiedzipolitykówwmediach,kiedywypowiadająsięoniwramach
pełnionychprzezsiebiefunkcji.Jakpokazująprzywołaneprzykłady,formy
tesąświadomiewykorzystywaneprzezpolitykówjakośrodekwpolitycznej
grze,służącustanawianiuhierarchiiwpartii(przykład1–strategieadresa-
tywneJarosławaKaczyńskiego),kształtowaniuwłasnegopozytywnegowi-
zerunku(przykład2–strategiaadresatywnaBronisławaKomorowskiego),
deprecjacjipolitycznegoprzeciwnika(przykład2–strategieadresatywne
PiS)orazregulowaniudystansumiędzypolitykami–ocieplaniulubochła-
dzaniuwzajemnychrelacji(przykład3).Dlaosóbtrzecich–innychpolity-
kóworazmediówiichodbiorców–obserwowanestrategieadresatywne
stanowiąnatomiastczułybarometrpolitycznychsympatiiiantypatii.
Dlategoteżniniejszeopracowanie,będącepodsumowaniemprowa-
dzonychod2007r.badańporównawczychnadpolskimifrancuskimsyste-
memadresatywnym,właśniedyskursowipolityczno-medialnemupoświęca
najwięcejmiejsca.RóżneaspektyfunkcjonowaniaFAwprzestrzenispo-
łecznejukazanesąpoprzezanalizęautentycznychprzykładówzaczerp-
niętychzpolskichifrancuskichmediów,zwłaszczazaudycjitelewizyjnych
iartykułówprasowych.Materiałbadawczystanowiąbezpośredniemedial-
neinterakcjemiędzysamymipolitykamilubpolitykamiidziennikarzami