Treść książki

Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
12
PaniePrezydencie,MonsieurlePrésident...
jednostkijęzykaoznaczająceodbiorcęlubodnoszącesiędońużytewfunk-
cjipragmatycznejzwróceniasiędoniego”(Łaziński2006:15).Tezpozoru
drugoplanoweformyjęzykoweprzedewszystkimzaimkidrugiejosoby,
nazwywłasne(imiona,nazwiska,pseudonimyitp.)oraztytułyktóreMał-
gorzataMarcjaniknazywaHgrzecznościowąobudową”innychaktówmowy
(Marcjanik2001a[1992]:33),należąwrzeczywistościdonajważniejszych
werbalnychwykładnikówrelacjispołecznych.Pozwalająbowiemwska-
zaćnietylkoadresatawypowiedzi,aletakżestatusspołecznyrozmówców
orazcharakterłączącejichwięzi(Tomiczek1983:45;Kerbrat-Orecchioni
2002:31).Przywołanawprzykładzie(2)formapaniepremierzejestjedno-
cześniezwrotemdoodbiorcy,językowymznakiemjegowysokiejpozycji
politycznej,wykładnikiemoficjalnejrelacjiłączącejrozmówcóworazwyra-
zemszacunkuzestronynadawcy.
Różnorodnośćfunkcjipragmatycznychpełnionychprzezzwrotyadre-
satywneuwidaczniasięzwłaszczawdyskursieocharakterzekonfrontacyj-
nym,jakimjestdyskurspolityczno-medialny,przezktóryrozumiemyoficjal-
newypowiedzipolitykówwmediach,kiedywypowiadająsięoniwramach
pełnionychprzezsiebiefunkcji.Jakpokazująprzywołaneprzykłady,formy
teświadomiewykorzystywaneprzezpolitykówjakośrodekwpolitycznej
grze,służącustanawianiuhierarchiiwpartii(przykład1strategieadresa-
tywneJarosławaKaczyńskiego),kształtowaniuwłasnegopozytywnegowi-
zerunku(przykład2strategiaadresatywnaBronisławaKomorowskiego),
deprecjacjipolitycznegoprzeciwnika(przykład2strategieadresatywne
PiS)orazregulowaniudystansumiędzypolitykamiocieplaniulubochła-
dzaniuwzajemnychrelacji(przykład3).Dlaosóbtrzecichinnychpolity-
kóworazmediówiichodbiorcówobserwowanestrategieadresatywne
stanowiąnatomiastczułybarometrpolitycznychsympatiiiantypatii.
Dlategoteżniniejszeopracowanie,będącepodsumowaniemprowa-
dzonychod2007r.badańporównawczychnadpolskimifrancuskimsyste-
memadresatywnym,właśniedyskursowipolityczno-medialnemupoświęca
najwięcejmiejsca.RóżneaspektyfunkcjonowaniaFAwprzestrzenispo-
łecznejukazanepoprzezanalizęautentycznychprzykładówzaczerp-
niętychzpolskichifrancuskichmediów,zwłaszczazaudycjitelewizyjnych
iartykułówprasowych.Materiałbadawczystanowiąbezpośredniemedial-
neinterakcjemiędzysamymipolitykamilubpolitykamiidziennikarzami