Treść książki

Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
1
Wiedźmamar​no​trawna
Ledwieprzekroczyłamgranicemiasta,poczułamnaskórzeThistle
Grove.
Nieważne,żejechałamswojąstarą,gównianątoyotą;byćmoże
nawetpopięciulatachmojejnieobecnościmiastoumiałowyczuć,
żedodomuwracajednazjegocórek.Dosamochodusfrunęłafala
czystejmagii,ażpowietrzewokółmnieniemalrozbłysło
możliwościami;byłojasne,żywe,uderzałodogłowymocniejniż
szampan.JakbysamomagiczneserceThistleGrovepulsowało
kumnie,witałomniezpowrotem.Najwyraźniejniegniewałosię,
żeniebyłomnietakdługo.
Przy​naj​mniejono.
Kaskadamagiispływającawodpowiedzinamójjejbrakbyłatak
odurzająca,żepochyliłamsięnadkierownicą,oddychającpłytko
izastanawiającsięnieconerwowo,czypotakdługiejprzerwiedasię
przedawkowaćmagię.SiedzącynafotelupasażeraJasperspojrzał
namnieztroskąspodsrebrnejgrzywyipołożyłnamoimkolanie
nie​zdarnąłapę.
– Wszystkowporządku,chłopcze– wymamrotałamprzezściśnięte
gardło,sięgająckujegociepłejszyi.– Poprostu…dużosiędzieje,
wiesz?
Taktojużjest,gdydorastasięwotoczeniumagii:pókinie
porzu​ciszjejnadobre,niewiesz,jaknie​sa​mo​witajestjejobec​ność.
Nietylkopowietrzewydawałosięinne.Przezporysowanąszybę
patrzyłamnanocneniebo,którestałosięnagleultrawyraźne,jakbym
patrzyłananieprzezskalibrowanyteleskop.NadHallowsHill,
wyjątkowymwzgórzem,doktóregoprzytulonejestmiasto,księżyc
unosiłsięniczymświeżonaostrzonysierp.„Sierpubywający”– 
wyszeptałmójmózgwiedźmy,obmyślającyjużzaklęcia,które
najlepiejrzucaćwtejfazie.Jegozaryswyglądał,jakbymógłściąć
trawę,precyzyjnyidoskonały– takiksiężyc,jakimożnazobaczyć
wsnach.Konstelacjeotaczającegoniczymiskrzącesiękroplemleka