Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
widzianawbibliotecepublicznejprzyulicyReja,piętnastego
październikadwatysiąceszesnastegoroku,nieudałosięjeszcze
odnaleźćimimotego,żepolicjaodsuwasprawępaniElizyodżniw
Bestii,tojaczuję,żetowszystkomawspólnymianownik.Głęboko
wierzę,żetekobietyżyjąi…
Burmistrzspuściłwzrok,oderwawszygoodobiektywukamery,
chwilęnadczymśmyślał,poczymponowniesztywnospojrzałprzed
siebie,mówiąc:
–Uważajcienasiebie,niechodźciesamewieczorami,niekuścielosu.
Wierzę,żeudanamsiędorwaćtego…Tegozwyrodnialcaiwnaszym
mieścieznowuzapanujespokój.
Zjegoostatnimsłowempostanowiłamwyłączyćtelewizor.
–Wydajesięszczeryinajnormalniejszyztegocałegotowarzystwa
–mruknęłamcichodoRoberta.
–Burmistrz?–zapytałzezdziwieniem.
–Notak…
–Oj,Emmo…Myślę,żemaswojezauszami–powiedział,poczym
podszedłdomnieiusiadłoboknakanapie.–Samawiesz,żenie
możeszsięterazdenerwować,kochanie.Wolałbym,żebyśodcięłasię
odtegotematunatyle,nailejesttooczywiściemożliwe–oznajmił
Robijużbardziejspokojnymtonem,którymiałwpłynąćnamnie
niczymtabletkawyciszająca.
–Wiem.Dzieckojestnajważniejsze.Zapięćmiesięcybędziejuż
znamiitamyślsprawia,żejestemnajszczęśliwsząkobietąnaświecie,
alejakpomyślę,żemogłambyćnamiejscuSary,to…–Przerwałam,
bogłoszacząłmisięłamaćdotegostopnia,żeniebyłamwstanienic
więcejwydusić.
–Nawettakniemów,niechcętegosłyszeć…–oznajmiłRobert,
przytulającmniedosiebie,ajatarganatakwielkimiemocjami
rozpłakałamsięjakdziecko.
–Onjąprzetrzymywał…Totrwałotyleczasu.Cholerawiecotam
siędziało,agdyprzestałabyćmupotrzebna,zamordowałją…
Wyrzuciłjakzwykłegośmiecia.Kurwa,janatoniepozwalam!
–wykrzyczałam,patrzącprzezłzywoczymęża.
–Niktnatoniepozwala,kochanie,nikt…
