Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
nieszczęściepraktycznienieistnieje;wszystko,cosięzdarza,jest
takpełneznaczenia,żenadobrąsprawęniemamiejsca,wktóre
mogłobysięwedrzećcośnaprawdędestrukcyjnego.Samlosjest
tutaj„wykształconymczłowiekiem”(Schlegel).Początkowożycie
Rahelniemiałożadnejhistoriiibyłobezbronnewobecsił
destrukcji;jednakpóźniejszeszaleństwanauczyłyjąrozumu.
Zrozumiała,żemiłość,lęk,nadzieja,szczęścieinieszczęścienie
sąpoprostuślepymisiłami,ale–gdywydarzająsięwkonkretnych
sytuacjach,gdyprzychodzązokreślonejprzeszłościidążąku
określonejprzyszłości–mogąnieśćzesobąsens,któryludzie
sąwstaniepojąć.GdybynieGoethe,Rahelwidziałabyswojeżycie
jedyniezzewnątrz,wmglistymzarysie.Nieumiałabypowiązaćgo
zeświatem,zktórymprzecieżmusiałasięliczyć.„Zżyłamsięzjego
szczodrością;byłmoimjedynyminiezawodnymprzyjacielem
nazawsze”.Goethebyłbowiemjedynąosobą,którąRaheltak
bardzokochała,żepunktciężkościjejżycia„nieznajdowałsię
wniej,leczwnim”.Goethezmusiłjąwkońcudouznaniaświata
rzeczy,toznaczydotego,żebyprzestałabyćnadmiernie
iniepotrzebnieoryginalna.Ponieważonagorozumiała,atakże
rozumiałasamąsiebiepoprzezniego,Goethemógłsiędlaniejstać
czymśwrodzajuzastępczejtradycji.Rahelnawróciłasięnaniego
jaknawiarę,sprzymierzyłaznim–imadzisiajswojemiejsce
whistoriiNiemiec.
RahelnienauczyłasięodGoethego„sztukiistnienia”(Schlegel),
opanowałanatomiastdoperfekcjisztukękomunikowaniawłasnego
życia,przedstawianiasamejsiebie.To,żemogłapowoływaćsię
naautorytetGoethegoiżedziękitemubyłaprzezinnychludzinie
tylko
rozumiana,
ale
i
uznawana
za
swoją
–
wszystko
tozawdzięczałaszczególnejzgodnościpomiędzywłasnąsytuacją
aszerszymśrodowiskiem;to,czywiodłojejsięwżyciu,czynie,
zależałoodtego,czyudawałojejsięprzebićdorzeczywistego
świata.Zcałkowicieróżnychpowodówcałetopokolenie–
pokolenieHumboldta,Schlegla,GentzaiSchleiermachera–
znalazłosięwpodobnympołożeniu.
