Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
WUPADŁYMŚWIECIE
25
posportczyzwyczajnechodzenie.Takjakbyzostaławpośpiechu
ulepionaprzezdemiurganiemaltakniezdarnegojakonasama.
Innakoleżankazklasywspominapolatach,żeWeilsprawiała
wrażenie,jakby„pochodziłazinnegowymiaru,ajejumysłnieprzy-
należałdonaszychczasówiokoliczności.Wydawałosię,żemastarą
duszę”21.Nawetdekadypóźniejspotkaniezniąrobiłotosamowra-
żenie.Weilwydawałasiędziwna,byłatokobietawieczniezgłową
wchmurach:„Ogarnęłomnąodczucie,żestojętwarząwtwarz
zkimś,komucałkowicieobcesąwszelkiemojesposobymyślenia
iodczuwania”22.Rówieśnicyzliceum,którzynieznalijejzadobrze,
uważalijązadziwną,wręczarogancką.„ZnałamSimoneWeilpod-
czasnaukiwLycéeHenri-IV”–wspominajednazjejrówieśniczek.
Wedługniejbyła„zupełniewycofana,niedostępnaiaspołeczna”
23
.
Zkażdymprzejściemprzezulicę„jedyniecudemniewpadałapod
samochód”
24
.Czasemjejbycienieztegoświataosiągałowprost
komiczneproporcje.Gdymiałaokołodwudziestulatibyłajużab-
solwentkąrenomowanejparyskiejszkoływyższejÉcolenormale
supérieure,napisaławliściedomatkizcałkowicieszczerympyta-
niem:„Jaksięjebekon,surowyczyugotowany?Jeślichcesięgozjeść
wrazzjajkaminatalerzu,totrzebagonajpierwjakośprzyrządzić?”
25
.
Tomusiałabyćjednazniewieluokazji,gdySimoneWeilczu-
łapotrzebęzjedzeniaczegoś.Przezwiększośćczasuniejadła.
JakwspominajejprzyjaciółkaibiografkaSimonePétrement,je-
dzeniebyłodlaniej„pierwotnąiobrzydliwączynnością”26.Itobyło
widać.Każdy,ktojąspotykał,zauważał,żeWeilcechowałapewna
bezcielesność.Nibystałaprzedoczamirozmówcy,aletak,
jakbywcalejejtamniebyło.
21Tamże.
22J.M.Perrin,G.Thibon,SimoneWeilasWeKnewHer,dz.cyt.,s.109.
23S.Pétrement,SimoneWeil,dz.cyt.,s.29.
24
G.Fiori,SimoneWeil:AnIntellectualBiography,trans.J.R.Berrigan,Univer-
sityofGeorgiaPress,Athens,GA1989,s.26.
25Cytatw:S.Pétrement,SimoneWeil,dz.cyt.,s.85.
26S.Pétrement,SimoneWeil,dz.cyt.,s.420.
