Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Wstęp
Podwójnekorzeniestylu
LudwigRichteropowiadawswychpamiętnikach,jak
topewnegorazu,będącjeszczemłodymczłowiekiem,
podjąłsięwrazztrzemakolegaminamalowaniajakiegoś
motywukrajobrazowegozTivoli,stawiającsobiezacel
jaknajwierniejszeskopiowanienatury.Pomimojednak
identycznościprzedmiotuartystycznejtranspozycji
iusilnychstarańjednakowozdolnychartystów,
bymalowaćwidealnejzgodziezwłasnymwidzeniem,
wypadłyczteryodmiennedzieła,takróżne,jakróżnibyli
ichtwórcy.Autorwnioskujenatejpodstawie,żenie
istniejeobiektywnewidzenie,żeformaibarwasąróżnie
pojmowanewzależnościodtemperamentu.
Spostrzeżenietoniestanowidlahistorykasztukiżadnej
rewelacji.Oddawnaliczonosięztym,żekażdymalarz
maluje„własnąkrwią”.Całaróżnicamiędzy
poszczególnymimistrzamiiichwarsztatemsprowadza
sięwostatecznościdouznaniaichindywidualnejformy
przedstawieniowej.Tasamaorientacjaestetyczna
uwszystkichtwórców(ichpejzażezTivoliwydająsię
namdzisiajniemaljednakowe,amianowiciemalowane
wsposóbtypowydlanazareńczyków)–ajednak:tulinia
bardziejłamana,ówdziebardziejkrągła,wjednym
obrazierozwijającasięwolnoijakgdybyzwahaniem,
winnympłynnairuchliwa.Modelowanieciałaludzkiego,
razztendencjądouwysmukleniaproporcji,kiedyindziej
ztendencjądoukazaniawszystkichelementów
podkreślającychtęgośćpostaci,maswojeuzasadnienie
wróżnymsposobiewidzeniatychsamychwypukłości
izagłębień.Jednidostrzegająto,cociałowyszczupla,inni
to,cojepogrubia.Itaksamojestzeświatłemibarwą.
Żadne,nawetnajbardziejuczciwezamiarydokładnej
obserwacjiniesąwstaniewpłynąćnazmianęfaktu,
żetęsamąbarwęwidzisięrazwcieplejszejtonacji,
