Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Rozdział1.Afazjajakoproblempoznawczy–konteksty[1]
„Niemamyjużpoczątków”[2]–wtensposóbGeorgeSteiner
rozpocząłGramatykitworzenia,książkęotym,jaksłowakształtują
rzeczywistość.Problemypunktuwyjścia,źródłaczypierwszegoaktu
inicjującegojakieśzjawiskolubczynnośćsąkwestiągramatyki
–dopierojęzykowaartykulacjadoświadczeniapozwala
jeuporządkować,ująćjakociągprzyczynowo-skutkowy,zwyraźnie
zaznaczonympoczątkiem,rozumianymjakomomentprzełomu,
epistemicznegocięcia,wyodrębniającegozchaosuzdarzeńcoś,coten
chaosbędziewstanieretroaktywnieuporządkować.Początekistnieje
więcjakokoniecznyelementnaszychnarracjioświecie,jestjedną
zmetakategoriinaszegomyślenia,wokółktórejorganizujesięjakiśład
(choćbytymczasowy,ładnawłasnyużytek).
Steinerjestpatronemmówieniaimyśleniaorzeczywistościjako
przedmiociejęzyka.Przywołanewcześniejstwierdzenie
amerykańskiegofilozofanazywazjawiskowyparciazpola
świadomościwspółczesnegoczłowiekanarracjiopoczątkachprzez
narracjeozmierzchukulturyeuropejskiej.Naobecnymetapierozwoju
myśliwszelkiegenealogietoprojektyutopijne–toprzekonaniejest
źródłemznużeniakulturą,inercjiwolitworzenia,kapitulacjinarzecz
praktykiodtwarzania.Odległośćpoczątkuodaktualnościjestzbyt
duża,świadomośćgubisięwwytwarzanychprzezsamąsiebie
powtórzeniachgenezy.
Steinerowskierozważanianatematpoczątkówitworzeniatojeden
zpunktówzaczepienianarracjiozjawisku,któregoanalizapozwala
powrócićdoopowieściogenezieorazdopytaniaorolęjęzyka
wkażdymgenealogicznymprocesie.Tymzjawiskiemjestafazja–nie
dokońcarozpoznany,trudnydosystematycznegoopisufenomen
całkowitejlubczęściowejutratypamięcijęzykaipamięcizdarzeń.
Afazjajestzatemnowympoczątkiemświadomościczłowieka,
