Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
natymsamymprzyjęciu,wszystkowyglądałoinaczej.
Tatatańczyłzemnąwsaliwizytowej.Mamasięśmiała.
Niemiałampojęcia,jakstrasznelatomnieczeka.Nie
miałampojęcia,żezmienisięwszystko,coznałam.Cóż,
niewszystko.Babciapozostałatakasama:
zaproponowałamamieimnie,byśmyzamieszkałyznią
wposiadłości,kiedytatazginąłiwyszłonajaw,
żewpędziłpółmiasta–wtymsiebie–wdługiprzezto,
żejegofirmazajmującasiędoradztwemfinansowym
przestałasobieradzić.Dużydom,wktórymdorastałam,
zostałzajętyprzezbank,więcniepozostawałonam
zmamąnicinnego,jakskorzystaćzofertybabci.
Większośćnaszychrzeczyrównieżzostała
skonfiskowana:ekstrawaganckażaglówkataty
idesignerskietorebkimamy...Aledlamamyniemiało
toznaczenia.Załamałasiępośmierciojcawlipcu,
awsierpniuodeszła.Zniknęła,jakbynigdyjejtuniebyło.
Odtamtejporyniedałaznakużycia.
Babciaodchrząkuje.Choćjestświetnawudawaniu,
pierwszeprzyjęcieRosewoodówbeztatydlaniejrównież
niemożebyćłatwe.
–Dołączyszdomniejutronaśniadaniunapatio?
Tonaszatradycja.Zanimtuzamieszkałam,
poimprezachzawszezostawałamnanoc,abyśmy
następnegorankamogłyzjeśćpuszystenaleśnikioblane
syropem,przeglądającnoweprojektydlaRosewoodInc.
Sercemniebolinamyśl,żebabciapróbujezachować
tegolatajakieśpozorynormalności.
–Wzięłamdodatkowązmianę,żebyotworzyćjutro
delikatesy–przypominam,niepotrafiącukryćsmutku
wgłosie.Tobyłjedynywarunek,jakipostawiłababcia,
abymmogłamieszkaćzniąwposiadłości:zapłaci
zawszystkieniezbędnerzeczy,alejamuszęznaleźć
pracęnapółetatu,abyzapłacićzawszystkoinne.
