Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
RozdziałI
swojegodziennika,anawetnanieliczyła,pozwalatraktować
maszynopisjakopodstawęanalizyjęzykapisarki.Jeślibowiem
nawetjesttojęzykwjakimśstopniuuładzonywstosunkudoję-
zykarękopisu,tonależyprzyjąć,żeDąbrowskachciała,bywła-
śniewtejformietrafiłondoprzyszłegoczytelnika.
Wyraźniezmyśląoprzyszłychczytelnikachsąpisanefrag-
mentyocharakterzepamiętnika.Wroku1943,kiedyDąbrow-
skaprzepisywaładziennikokresupierwszejwojnyświatowej
idwudziestoleciamiędzywojennego,uznałazastosownedać
obszerne,liczącełącznieniemalstostron,uzupełnieniadzien-
nikazlat1917–1935.Zfragmentamiocharakterzepamiętnika
mamyzresztądoczynieniarównieżwdziennikuzlatnastęp-
nych,kiedytoczasempokilkutygodniowej,anawetkilkumie-
sięcznejprzerwieautorkazdajerelacjęzwydarzeńtychtygodni
czymiesięcy,wktórychnierobiłacodziennychnotatek.
Skorozaśmożnaprzyjąć,żeautorkaconajmniejliczyłasię
zmożliwościąopublikowaniaswojegodziennika(choćuzasadnio-
najestrównieżteza,żewogólepisałatekstzzałożeniem,iżzosta-
nieonopublikowanypojejśmierci),tosensownestajesiępytanie
oto,wjakimstopniuświadomiekształtowałajęzyktegodzieła.
Wartozatemzbadać,wjakiejmierzeDąbrowskaposługiwałasię
językiemcelowotak,byskutecznieprzekazaćokreślonetreści,
wjakimzaśstopniubyłotopisaniespontaniczne,niekontrolowane
podwzględemużywanychśrodkówjęzykowychistylistycznych.
Sprawatawbrewpozoromniejestbowiemmarginalna:
dotyczywarsztatupisarskiegotwórcyliteraturyniefabularnej,
alejednakkomponowanej,naprzykładszukaniaodpowiedzi
napytanieoto,jakosiągnąćDkontrolowanąspontaniczność”
językaDzienników.Wdużymuproszczeniuchodzioto,jak
(na)pisaćdziennik,abyświadomiezapomocąjęzykakreować
pewnąwizjęopisywanejrzeczywistości(wtymswojąpozycję
14
