Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
przydziały,tylkojakieśwyliczeniacodopotrzebzrobią,
żebyniebyło,żedostanązadużoizaraznarynek
nadwyżkępuszczą.Miastowymłatwiejcoś
nakombinować.Namzawszebiedawoczy–narzekała
dalej,choćwidziała,żeMariannietentematnie
odpowiada.
–Asoliminieoddaje,bosolisięniepożycza,
toprzynosinieszczęście.Więcdajętęsólijuż–
powiedziała,wręczającwprogugarśćsolizawiniętą
wpapierowąserwetkę.
Mariannawracaładodomu,samotnegonakońcuwsi.
MarzeniaospokojnejemeryturzenaWygonieprysłyjak
bańkamydlana.Powróttutajodczułajakpowrót
dolepszegożycia.Czykiedyśzamieszkatunastałe?
Możepowinnasprzedaćsklep,daćsobieznimspokój?
Jednakżaljejbyłotegowszystkiego–tychlatpracy,
pasji.Pamiętała,żechciałarozwijaćsię,aleteraz
chodziłoraczej,żebyprzetrwać.Niedaćsięmimo
wszystko.Stanwojennyniebędzietrwałwiecznie,bonic
niejestwieczne.Ludziekiedyśzacznążyćlepiej,
piękniej.Słuchałaczasemrelacjiotym,codziejesię
wPolsceibłogosławiławmyślach,żemieszka
wniewielkimmieścieiniemadoczynieniaztym
wszystkim,cosiętamdziało–strajkami,
aresztowaniami,żewszystkoprzechodzitrochęobokniej.
Zpiecabuchałociepło,adomjakbydziękował,
żewreszcietuwróciła.Usiadłanałóżku,przykrytymstarą
kapą,jeszczepoprababce.Tkaninabyłajużmocno
przetarta,miejscamipojawiłysięniewielkiedziurki.
Wygładziłająizamyśliłasię.Nagleusłyszałapukanie
dodrzwi.
–PaniJaskułowa,toja,sołtysowa,panisięnieboi,
zaszłam,bozobaczyłamświatłoisamochód.
