Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Miło.
PojegoprzywitaniuFrankwestchnąłgłośnoiwręczyłniechętnie
Petersonowimałezawiniątko.Tenprzyjąłjezdumą,jakbywłaśnie
odbierałnagrodępowielkimzwycięstwie,araczejkolejnymzakładzie
międzytądwójką,któregowarunkówMorrisowinigdyniebędziedane
poznać.
Przyzwyczaiłjużsiędotego.
–Teżsięcieszymyztwojegowidoku–powiedziałciągle
uśmiechającysięPeterson,klepiącuwypuklonąterazkieszeńkitla.
–Toprzecieżunikatitwojajedynapodopieczna.
–Oczywiście,oczywiście…–mruknąłpodnosemMorris,próbując
przywrócićnanajbliższymekraniewidokzkamerwzamkniętym
pomieszczeniu.
–Jużsięnietrudź.Próbowaliśmyitonieraz–odezwałsię
niespiesznieFrank.–Wyciągnęliśmywcześniejjedyniekilkakadrów
znagrań,alesąnatyleuszkodzone,żeniepokazujązawielenawet
poprzepuszczeniuprzezfiltrudoskonalający.
PotychsłowachFrankwyświetliłnaekraniezdjęciekawałka
podłogi,naktórejktośjakbyrozsypałtrudnedozidentyfikowania
niezliczonefragmenty.Morrisowidługozajęłorozpoznaniewnich
czegoświęcej,niżprzypadkowychodłamkówplastików,aleprzebłysk
wspomnieńzprzeszłościnieoczekiwanieodezwałsięwgłębijego
umysłu,przypominającdawnedzieje.
Tefragmentybyłyresztkamiprzestarzałegotelefonu.Takstarego,
żenawetnajprostszyczujnikwArceZerobyłodniegobardziej
zaawansowany.Morriswidziałjużpodobnyartefakttechnologii,
alewrękachkogośzupełnieinnego.Kogoś,kogowArceZerojuż
niebyłoiktonamocyoficjalnychzakazówniemiałwstępudotego
oddziałuodwielumiesięcy.Niemiałjednakzamiaruzdradzaćsię
zeswoimiodkryciami,dlategotylkoobdarzyłpozostałychpytającym
spojrzeniem.
–Staroć,aledoniedawnadziałającyinadodatekwykorzystywany
odczasudoczasu,jakwalkie-talkie–Petersonpospieszyłszybko
zwyjaśnieniami.–Sprytnie,botojedynemedium,którego
nieobserwujemytakdokładnie.Nanicwięcejjednaknielicz.
Prześledziłemdokładniepomiarypasmczęstotliwościzostatnichkilku
