Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Zabrałdwakieliszkiiinstynktowniespojrzałjeszczeraz
przezokno,aleniezobaczyłnicpozawłasnymodbiciem.
Szeroka,grubociosanatwarzociemnychoczach.
Odwróciłsię,podszedłdokanapyiusiadłobokSuzanne.
WtymczasieThomasRønningenzgromadziłnaswojej
kanapiewstudiowspaniałychgościoróżnym
światopoglądzieipodejściudożycia.Wistinglubiłten
program,wktórympoważnadyskusjamieszałasię
zrozrywką.Lubiłrównieżprowadzącego:Thomas
Rønningenmiałchłopięcyurokipotrafiłstworzyćprzed
kameramiciepły,intymnynastrój,wktórymjegogoście
czulisiębezpieczni.Postępowałjakdoświadczony
śledczy.Zawszezadawałcelne,inteligentnepytania
izamiaststawiaćswoichgościpodścianą,takkierował
rozmową,żesamiprzyznawalisiędoswoichbłędów
isłabości.
Suzannewzięłaodniegokieliszkiipostawiła
jenaławie.Wistingposzedłpokorkociąg.Zanimwrócił
namiejsce,rzuciłokiemnaokno.Kolejnypojazd
nasygnalezmierzałwtymsamymkierunkucopoprzedni.
Automatyczniespojrzałnazegarekizanotowałwmyślach
godzinę:22:02.
–Mojegratulacje–powiedziała,gdynalewałwino
dokieliszków.
–Comasznamyśli?
–Gratulujędomuletniskowego–wyjaśniła
zuśmiechemiwskazałagłowąkluczleżącynastole.
Wistingusiadłnakanapie.
Dzieńzacząłsięodspotkaniazwujemwkancelarii
adwokackiejwOslo.
WujGeorgmiałsiedemdziesiątosiemlatiwiększą
częśćdorosłegożyciapoświęciłfirmieinżynierskiej
specjalizującejsięwekonomizacjienergetyki.Wisting
nigdydokońcaniewiedział,czymzajmowałsiębratjego
ojca,możepozatym,żewujwynalazłiopatentował
urządzeniadooczyszczaniaidezynfekcjiwody
ipowietrza.
WujGeorguczyniłrównieżswoimcelemżyciowym
