Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Wszystkospakowałaś?–zapytałztroskąKuba,gdyNadianogą
usiłowaładopychaćubraniawplecaku.
–Tak,cholera,chybatak.–Uśmiechnęłasięiodgarnęławłosy
zczoła.
–Niezadużociuchówzesobązabrałaś?–zapytał,patrząc
nawypchanyplecak.
–Nie,alemusiałamwziąćcośprzeciwdeszczowego,traperki
nagrubejpodeszwie…apteczkęiinnetakie.Atozajmujetrochę
miejsca.NaszczęściesprzętfotograficznyzabierzeRadek
–westchnęła.
–MambyćzazdrosnyotegocałegoRadka?
–Skarbie…–Pocałowałagowpoliczek.–Tojużnaszaczwarta
wspólnawyprawa.Powolimamysiebiedosyć,więcnieobawiajsię.
–Bardziejobawiamsię,żeodstrzelącidupsko,alezazdrosnytrochę
jestem.Wkońcumaszstaregoprykawdomu,atenRadek…
–AtenRadekmapaskudnycharakter.Gdybyniebyłtakdobry
wtym,corobi,chybabymsięzbuntowałainiewyjeżdżałaznim.
–Roześmiałasięidodała:–Chodźmygdzieśwetroje,Majkaznowu
jestnamnieobrażona.
–Nieprzejmujsię,onamatylkotakąminę.Wypisz,wymaluj,jak
mojateściowa.–Zarechotał,apochwilispoważniałidodał:–Szkoda,
żeniebędziecięnakoncerciewHybrydach.
–Ojjj,Kuba,przecieżzawszebyłam–jęknęła,boznowupoczuła
wyrzutysumienia,żewyjeżdża.
–No,właśnie…
–Kuba,niewidziałamIgoraodtakdawna.Chcęzatrzymaćsię
wMoskwiechociażnakilkadni.Jemuteżniejestłatwo,bomatka
idlaniegozrobiłasięniezbytprzyjemna.
–Wiem,skarbie.Poprostubędziemismutno,bozawsze
pokoncerciemieliśmycałąnocnaimprezowanie.Atak…
–Toprawda,znowumogłamsiępoczućjakmłodadziewczyna.
–Uśmiechnęłasięsmutno.
–Tynadaljesteśmłoda,tylkojalekkopodtatusiałysięzrobiłem.
–Niekiedymamwrażenie,żementalniejesteśmłodszyodemnie.
AjakjużsłuchamtwoichrozmówzJuśką,tojakbyśbyłnastolatkiem
–prychnęła.
–ChybaniejesteśzazdrosnaoJuśkę?
–Nie,niejestem–odparłacichoipowróciładopakowania.
Pochwilikrzyknęła:–Zobaczwgazecie,możegrającoś,conadajesię
dladziesięciolatek!
