Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
1.
Wstęp,czylikilkamitównatematprezentacjinaukowych
żenieznosiuproszczeń,niedomówień,domagasięwie-
luszczegółów2.Kiedyjednakinformacje,danemająstać
siętreściąprzekazu,komunikatu,awtakichkategoriach
można(iwarto)myślećowystąpieniukonferencyjnym,
potrzebujątła–gdybowiemwystąpiąwodpowied-
nimkontekście,mogąnabraćznaczeniaimocy:Jakiesą
współczynnikizałamaniainnychszkiełicoztegowyni-
kadlaichzastosowań?Jakimiinnymipreparatamipró-
bowanowcześniejleczyćtęchorobęijakiebyłyefekty?
Jakieznamyinneznaleziskaztegookresu?
Zbytczęstoautorzywystąpieńkonferencyjnychzakła-
dają,żewszystkotojestoczywisteiniewartewzmianki.
Niechcąrównieżpoświęcaćzbytdużoczasunanakreśla-
nietławobawie,żeniezdążąpowiedziećowieluinnych
rzeczach.Efektemtakiegobrakuumiarusąprezentacje,
podczasktórychwykresyitabelezdanymipojawiająsię
iznikajątakszybko,żeztrudemmożnazogniskować
nanichwzrok,niemówiącjużoprzeczytaniupodpisów
osinawykresachczyzapamiętaniuchoćbyrzęduwiel-
kościprzedstawianychwartości.Dobrzejestzastanowić
2Charakterystycznymzjawiskiempokazującymprzywiązanie
naukowcówdoinformacjijestczęstosłyszanypodczaskonfe-
rencyjnychwystąpieńfragmentwstylu:DTutajmamydoczynienia
zprostymprzykłademwdwóchwymiarach.Hmmm...Taknaprawdę
sątutrzywymiary
,awłaściwietowogóleniemożnamówićtu
owymiarach,więcnaraziezapomnijmyotym...”.Wydajesię,że
naukowiecmiałpoczątkowodobrąintencję,żebyuprościćprzekaz,
alewostatniejchwiliprecyzyjnyumysłnakazałmupodryfować
(wsposób,któryniesłychanieutrudniazrozumienieczegokolwiek
ibardzorozpraszasłuchaczy)wstronętegoDjakjestnaprawdę”.
|15|
