Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Okazałosię,żewkilkupodskokachiprzyodrobiniewspinaczki
uwięzionyzdołałsięuczepićrękiBolka,anastępniewspiąćwyżejpo
jegoplecach.
–Czekajpan,bozarazmniepanwejdziesznagłowę!–zaprote-
stowałWaleza.
–Nieukrywam,żetowłaśniebyłomoimzamiarem–odparł
ratowanyiwtymmomenciewzroktychdwóchsięspotkał.
–Oszty!!!–szarpnąłsiębyłyprezydentrozpoznającwczłowie-
kuzkadziswegoodwiecznegowroga,choćrównieżbyłegoprezy-
denta.
–Niewierćsiępan,bozarazwpadniemyobaj!–ostrzegłAlek
Waśniewskigramolącsiędogóry,leczWalezaniebaczącnalogikę
otrząsałsięuparciejakkundelzpcheł.
JakimścudemWaśniewskiemuudałosięwkońcuprzerzucić
nogęprzezkrawędźkadziiprzyokazjiwyciągnąćzakołnierzswego
niezdecydowanegowybawiciela,poczymobajstoczylisięposchod-
kachzpodestuiwylądowalinabetonie.
–Gdybymwiedział,żetopan,tojabympanunawetnoginie
podał!–zapewniłWaleza.
–Codotegoakuratniemamnajmniejszychzłudzeńaninawet
wątpliwości.Alenicto–machnąłspokojnierękąWaśniewski.–Po-
wtarzasiępan,alejakietomaznaczeniewobecnejsytuacji?Chodź-
mylepiejposzukaćczegośdopicia,wgardlemizaschło…–zapro-
ponowałtrzeźwo.
–Awtejkadziniebyłoniczegodopicia?–zapytałBolekpo-
dejrzliwie.
–Byłotrochępiwa,aletyle,cokotnapłakał…Ledwietrzydzie-
ści,możepięćdziesiątlitrów…–żałośniewyznałWaśniewskiido-
pierowówczasBolekzauważył,żegarniturjegorozmówcywydaje
ciężki,słodowyzapach,azpewnościąteżowielełatwiejbyłobymu
strzepaćintruzazpleców,gdybyniespecyficznalepkośćtkaniny.
15
