Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
kiedykroczymydumniekorytarzem.Kiedyśbyłamtaka
jakone–szukałamsposobównawejściedogrupy.Nadal
niemogęuwierzyć,żemisiętoudało.
–Niemożeciesiętakobijać,musicienasdogonić,
żebyśmymoglichodzićnapodwójnerandki!–dodaje
jeszczeQuinn.
–Terazteżmożemy–przypominamjej.
–Etam.Żadnafrajda.Bijeodwasdziwacznaenergia
paryprzedkonsumpcją.–Wzruszaramionami.
Czujęsiętakmocnooceniona,żemamochotę
natychmiastzaciągnąćCameronadołazienki
iskonsumowaćwniejtenzwiązek.Zamiasttegokieruję
rozmowęnator,którypozwolimiodzyskaćrównowagę
iktóryjestmoimasemwrękawie.
–Wżyciuniezgadniecie,ktobierzeudziałwpokazie
mojejmamynatygodniumodywNowymJorku.Ariana
Grande!–mówię.
–Niegadaj!Zajebiście!Dostaniemydarmowepróbki
stylizacji?–pytajązgodnie,głośnodomagającsię
mojegotelefonu.–Dzwońdomamyizapytaj!
Przezchwilęsięwaham.
Quinnściągabrwiwwyraziemówiącym:„Jesteś
mitodłużna”.Marację,jestem.
–Przyjdźciedziśposzkoledobiura.Zobaczę,codasię
zrobić–mówię.Nieczujęsiędokońcadobrze,robiąc
topodnieobecnośćmamy,alewierzę,żenapewno
byzrozumiała.Samamusiałagraćwtęgrę.Wodrobinę
innejformie,zwyżejpostawionymiosobami,istawką
byłynieubrania,leczakcjefirmy.Acozmoimtatą?
Zrozumiałby,gdybysiędowiedział,cobyłamzmuszona
robić,żebyprzetrwać?Byłbyzemniedumny?Czybyłby
rozczarowany?
