Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Przeniosłemwzrokzestaregomężczyznyiwbiłemgoznacząco
wbrunetkę.Podnaporemmojegospojrzeniadziewczynaspuściła
oczy.
Otak.Bójsię,dziecinko.Maszczego,boprzyszedłemtupociebie
ibezciebiestądniewyjdę.
–Awięcpowodzeniawposzukiwaniach.Jestemciekaw,kogopan
wybierze,awy–tubrodatystaruszekzwróciłsiędozebranych–
dajciezsiebiewszystko.
Odprowadziłemrektoradodrzwiikurtuazyjniejeprzednim
otworzyłem.Gdywyszedł,wróciłemnakatedręistanąłemprzy
wielkimbiurku.Wszystkieoczybyływlepionewemnie.Studenci
oczekiwaliodemniesłówpowitaniaiprzedstawieniazasad,które
miałyodterazobowiązywaćnanaszychwspólnychzajęciach.
Zamierzałemzrobićodpowiednieentrée.
–ZapewnezeszłegorokuprofesorBianchiszczegółowo
przedstawiłwamkryteriaocenianiaorazcele,dojakichpowinniście
dążyć.Onorazinnipreceptorzywbiliwamdogłówfrazesydotyczące
muzyki,uczyliposługiwaniasięinstrumentamiwedleswoich
kanonów,pokazywali,wjakisposóbpowinniściewykonywać
interpretacjenajwiększychświatowychkompozytorów,byzaliczyć
przedmioty.Jesteścieprzepełnieniwiadomościamiwyniesionymizich
lekcjiiliceówmuzycznych,którekończyliście,atakżezdomów,
bowielezwaswywodzisięzrodzinoznaczącychwświeciemuzyki
nazwiskach.
Znówskierowałemspojrzeniewstronębrunetki,któraponownie
opuściławzrok,udając,żeszukaczegośwtorebce.
–Ajawammówię,żewszystko,czegosiędowiedzieliścieiczym
siękierowaliściedotychczaswtejszkole,jestnicniewarte
ikompletniemnienieinteresuje.Podobniejaknieinteresująmnie
waszedotychczasowesukcesy,porażkiczyumiejętności.Dlamnie
jesteścieimaciebyćczystąkartą.Maciezapomniećotym,cowam
