Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
tylkoutrudnieniem,przeszkodą,bardziejlubmniej
subtelnymreliktemfilisterstwa.
Choćwspółczesneosiągnięciawwieludziedzinach
sztukiodwodząnas,zdawałobysię,corazdalej
odprzekonania,żeodzielestanowiprzedewszystkim
jegotreść,ideatawciążpanujeniemalniepodzielnie.
Moimzdaniem,dziejesiętak,ponieważobecnie
występujeonapodpostaciąspecyficznegotraktowania
dziełsztuki,głębokowpisanegowświadomość
większościludzipodchodzącychdowszelkiejtwórczości
artystycznejzpowagą.Skutkiemzbytmocnego
podkreślaniarolitreścijestnieustanne,nigdy
nieukończoneprzedsięwzięcieinterpretacji.I
viceversa
–nawykobcowaniazutworempoto,bygo
zinterpretować,podtrzymujeiluzję,żerzeczywiście
istniejecośtakiegojaktreśćdziełasztuki.
3
Rzeczjasna,niemamnamyśliinterpretacji
wnajszerszymtegosłowarozumieniu,któreprzyjmował
Nietzsche,(słusznie)twierdząc,że„niemafaktów,
sątylkointerpretacje”.Przezinterpretacjęrozumiem
tuświadomedziałanieumysłu,wktórymodzwierciedla
siępewienkod,pewne„reguły”interpretacji.
Wodniesieniudosztukiinterpretacjapolega
nawydobyciuzdziełazbioruelementów(jakichśX,Y,Z).
Interpretacjato
defacto
przekład.Interpretatormówi:
„Spójrz,niewidzisz,żeXtotaknaprawdęjest–albo:tak
naprawdęznaczy–A?ŻeYtotaknaprawdę
B?ŻeZtowrzeczywistościC?”.
