Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
W1999r.opublikowanezostałyIIKryteriaRzymskiestworzoneprzezgrupę
gastroenterologówdziecięcych,woparciuoichwiedzęorazpraktykęijedno-
cześnieinspirowanedoświadczeniemgastroenterologówdorosłych(IKryte-
riamiRzymskimiz1994r.).Zaproponowanopierwszą,opartąnakonsensusie
klasyfikacjęidefinicjęzaburzeń,uznawanychwówczaszaczynnościowezabu-
rzeniaprzewodupokarmowegoudzieci,którąnastępnieaktualizowanowopar-
ciuonajnowsząwiedzę(IIIKryteriaRzymskiez2006r.iIVKryteriaRzymskie
z2016r.;kolejnawersja,czyliV
,jestzapowiedzianana2025r.).
Zdecydowanooniestosowaniupojęcia„nawracającybólbrzucha(RAP)
udzieci”jakokategoriiCZPP
.Podobnestanowiskoodnośniedonazewnictwa
zawartowraporcietechnicznymAAPiNASPGHANz2005r.,przedstawiającym
opartenadowodachamerykańskiewytycznediagnozowaniaileczeniaprzewle-
kłegobólubrzuchaudzieci-uznano,żewobecróżnorodnejetiologiiprzewle-
kłychdolegliwościbólowychbrzuchanależyunikaćterminuRAPdlaichopisa-
nia,ponieważjestonniejednoznacznyimożebyćmylący[4].
AktualnieobowiązująceIVKryteriaRzymskiez2016r.wprowadziłykolejną
zmianęnazewnictwa,zalecającstosowaniewmiejsceCZPPokreślenia„zaburze-
niainterakcjimózg-przewódpokarmowyZIMP(ang.DisorderoftheGutBrain
InteractionDGBI),którelepiejoddajeetiopatogenezędolegliwościczynnościo-
wych[6,7].Wpraktyceklinicznejnadalfunkcjonująobapojęcia.WIVKlasyfi-
kacjiRzymskiej(rozdz.4)podkreślonoponadtomożliwośćwspółistnieniazabu-
rzeńczynnościowychiorganicznych.
Wniniejszymopracowaniu,zgodniezwytycznymiIVKlasyfikacjiRzymskiej,
przewlekłybólbrzuchadefiniowanyjestjako„długotrwały,przerywanylubsta-
łybólbrzuchaoetiologiiorganicznejlubczynnościowej”
,czynnościowezabu-
rzeniaprzewodupokarmowegozbólembrzucha(FAPDs)obejmujądyspepsję
czynnościową,zespółjelitadrażliwego,migrenębrzusznąiczynnościowyból
brzuchaniespecyficzny[6,7].
Diagnozowanieprzewlekłychbólówbrzucha,azwłaszczapostawienieroz-
poznaniazespołówczynnościowychjestciąglewyzwaniemdlapediatrów
igastroenterologów.Mimocorazgłębszejwiedzyoichpatogenezienadalczę-
stoprzebiegawoparciuorozbudowaną,czasamipowtarzanąiczęstozbędną
diagnostykęlaboratoryjno-pracownianą/proceduralną.Wróżnicowaniunaj-
ważniejszajestznajomośćizrozumieniepatogenezy,obrazuklinicznegooraz
historiinaturalnejschorzeńprzewodupokarmowego,atakżeświadomośćist-
nieniarzadkich,wymagającychtrudnej,specjalistycznejdiagnostykizespołów
zaburzeńmotoryki,któremogąprzebiegaćpodmaską„zwykłych”zaburzeń
1.WSTĘP
3
