Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Uratujmojeserce–romanserotyczny
Nataliastałaprzeddużymlustremwswojejkawalerce.Przyglądałasię
kobieciewodbiciu.Ładna,młodadziewczynazdużymi,brązowymi
oczamiwpatrywałasięwprzestrzeńmiędzywłasnymipiersiami.
Namostkuodznaczałasięjużlekkopoblakłabliznadługościokoło
piętnastucentymetrów.Nataliamiałanasobiekoszulę,którąokryła
niewielkiepiersi,byskupićwzrokjedynienatymszczególnym
miejscu.Bliznabyławidoczna,choćjużniewyczuwalnapodpalcami.
Mimotokobietazczułościądotykałamiejsca,którepozwoliłojej
rozpocząćżycienanowo,którebyłosymbolemnowegopoczątku–jej
odrodzenia.Naniewielkimstolikuoboklustrależałlist,starannie
zapakowanywkopertę.Townimzawarłacałąswojąwdzięcznośćdla
osoby,którazdecydowałasięuratowaćniejednoistnienie.
Wdzięcznośćzamożliwośćżyciaikochania.Imimożewiedziała,
iżsercetomięsień,jegosymbolikamiaładlaniejkluczoweznaczenie.
Bojakmożnakogokolwiekpokochać,niemającserca?
Albozzepsutymsercem?Wtedymiłośćrównieżbędziezepsuta.Ona
miałanoweserceodinnejkobiety,którakochała.Odrodziłasię.
Bykochać.Byżyć.
*
–Usiądźprzybarze.Podaćcicoś?–Dagmarajakzwykle
nadskakiwałaprzyjaciółce,jednocześnierobiącmilionrzeczynaraz.
–Nie,dziękuję.Nieprzejmujsięmną,jestemjużdużą
dziewczynką–odpowiedziałaNatalia,robiącnaburmuszonąminę.
–Nowiemprzecież.Miałyśmypogadać,alezobacz,jakimłyn.
–Dagauwijałasięzabaremjakwukropie.Czyściła,przestawiała,
układała.
–Widzęwłaśnie.Jakiśkoncertsięszykuje?–zapytała,sadowiąc
sięostrożnienakrześlebarowym,coniebyłozbytłatwedla
