Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Porozpakowaniuwalizkiwzięłamprysznic,żebyodświeżyćsię
przedkolacją.Gdyzeszłamnaparter,natarasieznalazłamLilianę.
–Jestemgłodnajakwilk.Kiedybędziekolacja?–zapytałam,za-
trzymującsięnaprzeciwkoLili.
–Helenamówiła,żeokołosiódmej,więc…–zerknęłanazega-
rek–…jeszczepółgodziny.
–Okej.Idęzapytaćmojąbrygadę,októrejjutrobiegamy.
Jaktylkopodeszłamdodrzwibudynku,wktórymmieszkali
ochroniarze,tenagleotworzyłysięzimpetem,aprzedmoimiocza-
miznalazłasięmęska,mocnowyrzeźbionaklatkapiersiowa.Męż-
czyznamiałnasobietylkoniskozawieszonenabiodrachspodenki,
dziękiczemumogłampodziwiaćwyraźniezarysowanemięśniebrzu-
cha.Stałamjakzaczarowanaikompletniezapomniałamopowodzie
swojejwizyty.
–PanienkoValentino?–Głosmężczyznywybudziłmniezotę-
pienia.
Przeniosłamwzrokwyżejispojrzałammuwoczy,wktórych
migotałyłobuzerskieiskierki.Dłuższe,czarnejaksmoławłosysię-
gałymudoszerokich,muskularnychramion.
Jasnacholera,ktotojest?
Byłamprzekonana,żeniewidziałamgowcześniej.Napew-
nozwróciłabymuwagęnajegoseksownąbudowęciała,zadziorny
uśmiechipiękneoczy.Zapamiętałabymjegomęską,kwadratową
szczękę.
–Valentino?–Znówusłyszałamswojeimię,cowytrąciłomnie
zchwilowegozaćmienia.
–Tak.Przepraszam,zamyśliłamsię–wydukałamiodchrząk-
nęłamnieśmiało.
–Wczymmogępomóc?
–ChciałampogadaćzAntonemalboAndriejem.Obojętnie.
–Jasne–przytaknąłiobróciłsięnapięcie.
–Dzięki.–Cofnęłamsiękilkakroków.
27
