Treść książki

Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
H.Sęk(red.),Psychologiakliniczna.T.2,Warszawa2005
ISBN83-01-14489-0,©byWNPWN2005
20
Rozdział1.Zakreszastosowańpsychologiiklinicznej
1.2.Utrwalaniesiętradycyjnychdziedzin
arozwójnowychsubdsycyplinwpsychologiiklinicznej
1.2.1.Powodyutrwalaniasiędziedzintradycyjnych
Dotradycyjnychinie„rozpadającychsię”dziedzinpsychologiiklinicznejnależą
m.in.psychologiazaburzeńpsychicznych(psychopatologiawstarymujęciu),
psychologiaklinicznadzieciimłodzieżyorazdziedzinypowiązanezpsychologią
kliniczną,takiejakneuropsychologiairehabilitacjapsychologiczna.Wszystkie
onewcześniesięwyodrębniły,umacniałyinadalrozwijająsięniezwykleinten-
sywnie.Nasuwasięwięcpytanie,jaktosiędzieje.Doracjonalnychpowodów
utrwalaniasiętradycyjnychdziedzinmożnazaliczyćm.in.:
(a)odmiennośćpodejściateoretycznego,czyliwczesnewyodrębnieniesię
przedmiotu,iodrębnemetodybadania;
(b)utrwalaniesiędanejdziedzinywśródinnychspecjalnościpoprzezwyraźne
określenieodmiennegoiwłasnegozakresubadańidziałańorazzakresu
potrzebnejwiedzy;
(c)utrwalaniesiętożsamościzawodowejreprezentantówdanejdziedzinyiich
przydatnościspołecznej;
(d)dobrzerozwiniętysystemdoskonaleniazawodowegojakopodstawado
zdobywaniastopnispecjalizacjizawodowej.
Wodniesieniudopsychologiiklinicznejdzieckastwierdzasię(Kościelska,
2000),żejesttodziedzinateoretycznaistosowana,któraintegrujewsobie
wiedzęzżnychdziedzinpsychologiiteoretycznej,wśródktórychpierwsze
miejscezajmujepsychologiarozwojowa.Tegoukierunkowaniateoretycznego
nieobserwujesięwpsychologiiklinicznejczłowiekadorosłego.Ponadto
psychologiaklinicznadzieckaintegrujewiedzęzpsychologiiosobowości,psy-
chologiispołecznej,atakżezneuropsychologii,psychologiiwychowawczej,
zpediatriiineurologiiorazrównieżzpedagogiki.Tworzyłaitworzyonawłasną
wiedzęteoretycznąidotycząspecyficznychmetodbadaniadziecka.Odrębnie
przebiegakształcenieidoskonaleniezawodowe.
Podobniemasięsprawazneuropsychologią.Wtejdziedzinieprzedmiotem
badańipraktykiniezmienniezwiązkizachowańzestrukturamiifunkcjami
mózgu(por.Herzyk,t.2,rozdz.9;Kądzielawa,2000).Wneuropsychologii
obserwujesięjednakcorazwiększezbliżeniedoszerszejproblematykiczło-
wiekachorego,jakąstanowinp.funkcjonowanieczłowiekazuszkodzeniem
OUNwśrodowiskuiwprocesiespołecznejrehabilitacji.Sądzimy,żeproblemy
związanezprzewlekłymi,degeneratywnymichorobamizgumogąbyć
podejmowanerówniedobrzeprzezpsychologiaklinicznego,doszkolonego
wzakresieneuropsychologii,jakineuropsychologa,któryuzupełniłswoją
wiedzęnatematpomocyrodzinomżyjącymwsytuacjiprzewlekłegostresu
spowodowanegochorobą.Dziedzinatabędziesięnietylkoumacniała,aleteż
rozwijaławzwiązkuzpostępemneuronaukiinowychnieinwazyjnychmetod
badaniachmózgu.
Wrehabilitacjiktóraodpoczątkuswegoistnieniajestnajbardziej
interdyscyplinarnąspośródwymienionychpowyżejdziedzinzmianydość