Treść książki

Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
H.Sęk(red.),Psychologiakliniczna.T.2,Warszawa2005
ISBN83-01-14489-0,©byWNPWN2005
34
Rozdział2.Psychologiaklinicznadzieciimłodzieżywybranezagadnienia
Istotnyjestrównieżsposóboddziaływaniaczynnikówstresujących(stre-
sorów).B.Zawadzki(za:Obuchowska,1983,s.73)wyróżniłdwasposoby:
pierwszymjestpowolnekumulowaniesię,narastanieczynnikówszkodliwych
jesttooddziaływaniekorozyjne(obecnieczęściejywasięokreśleniastres
przewlekłylubchroniczny);drugisposób,nazwanytraumatycznym,jestnagłym
działaniemstresoraodużejsile(ostrystresalbowydarzenietraumatyczne).W
wypadkuzaburzeńwystępującychudziecizdecydowanieprzeważajątakie,które
powstająwwynikuoddziaływaniakorozyjnego.Wtakichsytuacjachstresmoże
narastaćniemalniezauważalnie,utrwalającswójdestrukcyjnywpływwpostaci
obszaruwzmożonejwrażliwościpsychicznej(Obuchowska,ibidem),którego
specyfikapoleganatym,żewokreślonych,atakżenieokreślonychsytuacjach
(wskutekgeneralizacji)osobaprzeżywalęk,poczuciebrakubezpieczeństwa
ibezradność,niepotrafiącskutecznieporadzićsobiezeswoimiprzeżyciami.Tak
więcdoświadczeniestresumożnazgodniezteoriąstresuS.Hobfoldaro-
zumiećjakoutratęzasobówpsychospołecznych(Heszen-Niejodek,2000).Ostry
streswywołujeprzeżycietraumatyczne(urazpsychiczny),którecechujeszcze-
gólnenasilenieorazuporczywośćtrwaniaemocjonalnienegatywnychstanów
psychicznych,łączniezutratąoptymistycznejpostawywobecprzyszłości
5
.
Powstałewwynikustresukliniczneproblemymogąbyćmniejlubbardziej
złożone,aichuzewnętrznieniesięwpostacizaburzeńmożemiećróżnystopień
destrukcyjnościorazróżnyczastrwania.Zarównoproblemy,jakzwiązane
znimizaburzeniabywajądynamiczneimogą„narastać”,itozarównowkie-
runkuujawnianiasię„nazewnątrz”(wzachowaniu),jakiwnikania„wgłąb”
psychiki.Wtymdrugimwypadkumogąbyćwyparteinierozpoznawalne,nie-
kiedyukrytepodpostaciąobjawówsomatycznych
6
.
2.4.Wybraneproblemykliniczne
zuwzględnieniemokresówrozwoju
Jakkolwiekistniejącepodziałyzaburzeńudzieciimłodzieżydalekieod
doskonałości,towpraktyceprzydatnyjestproponowanywDSM-IVpodziałna:
zaburzeniaemocjonalne(dominujewnichlęk),zaburzeniarozwojowe(za-
burzeniauogólnione,m.in.autyzm,niepełnosprawnośćintelektualna),zabu-
rzeniaodżywianiainawyków(anoreksjaibulimia,aspośródnawykównp.
jąkanie,tiki)orazzaburzeniazachowania(którecechujebraksamokontroli,np.
nadaktywność,zachowaniadestrukcyjne).Wkażdejzwyróżnionychkategorii
mieszcząsiężnorodnesymptomyskupionewzespołach(syndromach),przy
czymczęstoobserwujesięwnoczesnośćichwystępowania(uok.40%dzieci
mającychzaburzenia;za:Herbert,op.cit.,s.330).
Przechodzącdoproblemówklinicznychizwiązanychznimizaburzeń,
przedstawięponiżejwybraneproblemy,specyficznedlaposzczególnychokre-
sówrozwoju.
5
Empirycznychbadańnadtraumatycznymiprzeżyciamiudziecijestwpolskimpiśmiennictwie
niewiele;cennąpozycjąjestpublikacja:BokszczaninA.(2003).
6
UwadzeCzytelnikapolecamksiążomawiajązaburzeniapsychosomatyczneudzieciimło-
dzieży:SzewczykL.,SkowrońskaN.(red.)(2003).