Treść książki

Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
H.Sęk(red.),Psychologiakliniczna.T.2,Warszawa2005
ISBN83-01-14489-0,©byWNPWN2005
2.4.Wybraneproblemyklinicznezuwzględnieniemokresówrozwoju
35
2.4.1.Okreswczesnegodzieciństwa(okresniemowlęcyiponiemowlęcy)
Wtymokresienaszczególnąuwagępsychologówzasługująproblemyzwiązane
zdeprywacjąmatczyną,zerwaniemwięzimatka–dziecko,atakżezzaburzeniami
rozwoju.Dwapierwszeproblemy,jakkolwieknieidentyczne,częstona-
kładająsięnasiebieichoćmogąwystępowaćtakżewźniejszymwieku,ich
pojawieniesięwokresiewczesnegodzieciństwa,kiedymechanizmyobronne
jeszczenieukształtowałysię,jestniezwykledestrukcyjne.
Deprywacjamatczynatopozbawieniedzieckazaspokojeniajegopotrzeb
psychicznych,wskutekczegozaburzonyzostajezarównojegopsychiczny,jak
fizycznyrozwój.Wliteraturzeprzedmiotudeprywacjamatczynawystępujeteż
jakonieorganicznyzespółopóźnieniarozwoju(NZOR;non-organicfailureto
thrive;Woynarowska,1988),jakohospitalizm(lubchorobasieroca)albo
bardziejogólniejakozaniedbywaniedziecka.Nazjawiskotozwróciliuwagę
Spitz(1955)iBowlby(1955),badającdzieciwychowywaneinstytucjonal-
nie(wsierocińcach)orazprzebywającewszpitalach
7
.Natomiastdeprywacja
matczynadotyczącadzieciwychowywanychwdomuprzezmatkęjestzjawiskiem
stosunkowonowymiszczególnieniepokojącym(Herbert,op.cit.,s.136).
Deprywacjamatczynamożewynikaćzniedojrzałościmatkidopełnienia
funkcjiopiekuńczych,jednakczęściejwystępujewskutekemocjonalnegood-
rzuceniadziecka.Przyczynyodrzuceniamogąbyćróżne,wspomnętujedynie
ociężkimprzebieguporoduizwiązanejznimtraumieporodowej.Niekiedyjej
skutkiemjestpsychozapoporodowa(u10–15%kobiet
8
),jednakczęściejjest
nimtrudnadopokonanianiechęćmatkidonowonarodzonegodziecka(na-
silona,jeżelidzieckoniebyłochciane).
Zerwaniewięzimatka–dziecko(bąjejzakłócenie)jestdladzieckatraumą
odługotrwałychskutkach.Wzajemnawięźmiędzymatkąaniemowlęciem,
nazywanamiłościąsymbiotyczną,uważanajestprzezwielubadaczyzapodsta-
dobregouczuciowegoispołecznegorozwojudzieckawdalszychlatachjego
życia.Istotnymczynnikiem,jeżelichodzioskutkizerwaniawięzi,jestwiek
dziecka.ZwróciłnatoszczególnąuwagęRobertson(1970,za:Obuchowska,
Krawczyński,1991),prowadzącyempirycznebadaniadotyczącehospitalizowa-
nychdzieci.Wzależnościodwiekureakcjedzieckaokazałysiężne,przyczym
zawiekszczególniepodatnynatraumęzerwanejwięziuznał3–4rokżycia.Jego
badaniapozwoliłynawyróżnienie3fazreagowaniadzieckanaoddzielenieod
matki;tofazy:protestu,rozpaczyiwyparcia.Szczególniedestrukcyjnadla
uczuciowegorozwojudzieckajestfazawyparcia,wktórejdzieckojakgdyby
zaprzeczałoswojejmiłościdomatki,przyczymjegozachowaniejestczęsto
mylnieinterpretowane.
Pojawiającesięudzieciwzwiązkuzzerwanąwięziązaburzeniamogąbyć
różnorodne.Dominująreakcjelękoweoróżnymobrazieorazzróżnymi
mechanizmamipsychologicznymiuichpodstaw(Obuchowska,1983).Reakcje
płaczu,smutku,zaburzeniasnuorazłaknieniaiwydalania,atakżezastępcze
zachowaniaprzystosowawcze(np.„lepkość”emocjonalna)typowedladzieci
7
WPolscepierwsząpublikacjąpoświęconązagadnieniomhospitalizmubyłtekstautorstwaHan-
nyOlechnowicz:Chorobaszpitalna(hospitalizm)umałegodziecka.PediatriaPolska,1957,7.
8
Por.KubiakA.,2004,s.31.