Treść książki

Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
H.Sęk(red.),Psychologiakliniczna.T.2,Warszawa2005
ISBN83-01-14489-0,©byWNPWN2005
2.4.Wybraneproblemyklinicznezuwzględnieniemokresówrozwoju
37
2.4.2.Okresśredniegodzieciństwa(wiekprzedszkolny)
Wokresieśredniegodzieciństwa,oboktrwaniazaburzeńrozwojulubich
ujawnianiasięorazopróczkontynuacjiniektórychniepożądanychreakcji
dziecka,pojawiająsiętakżenowezaburzenia.Dosprawiającychrodzicomoraz
samemudzieckunajwięcejtrudnościnależą:zaburzeniaodżywianiaorazwy-
dalnicze,zaburzeniasnu,komunikowaniasię,reakcjelękowe,atakżewczesno-
dziecięcamasturbacja.
Zaburzeniaodżywianiamogąwystąpićwpostacinadmiernegoapetytu
arłoczności),brakułaknienia,awersjipokarmowychorazszkodliwych
upodobańpokarmowych.Sametezjawiskaniekoniecznieprzynosządziecku
szkodę,jednakzregułyzakłócająrelacjemiędzydzieckiemimatką,zczego
wynikająrozmaiteniepożądanekonsekwencje.
Zaburzeniawydalniczepolegająnamimowolnymoddawaniumoczu
kału,kiedydzieckomiałojużzasobąskutecznytreningczystości.Szczególnie
uporczywebywamoczenienocne,występująceuokoło13–14%pięcioletnich
chłopcówidziewcząt(Herbert,1991,s.140).Liczbadotkniętychtymzabu-
rzeniemdziecizmniejszasięwrazzwiekiem,aleniezanikacałkowicie.Badacze
stwierdzili,żeuokoło10%dziecimimowolniemoczącychsię,przyczyny
zaburzeniatkwiąwschorzeniachmedycznych(op.cit.,s.141),przyczym
przeżywanyprzezdzieckowstyd,atakżestosowanewobecniegokary,mogą
wyzwolićzaburzeniawtórne.
Zaburzeniasnu,polegającenatrudnościachwzasypianiu,budzeniusię,na
śnieprzerywanyminiespokojnym,zazwyczajuwarunkowaneemocjonalnymi
problemamiwystępującymipodczasdnia.Rzadziejwystępujątzw.zaburzenia
przysenne(parasomnie),polegającenachodzeniuweśnie,mówieniuprzezsen,
nadmiernejruchliwościilękachnocnych(Szmigielska,2002,s.53).Zaburzenia
przysennewystępująuokoło10–15%dzieciwwiekudo15lat(Brougton,w:
Szmigielska,ibidem)imajątendencjędozanikaniawrazzdojrzewaniem
organizmu.Naszczególnąuwagępsychologówzasługująkinocneoraz
koszmarnemarzeniasenne.
Zaburzeniakomunikowaniasię
11
mogąbyćróżnorodne.Najczęściejogólny
rozwójzykaimowyjestopóźniony,awynikająceztegofaktutrudnedla
dzieckasytuacjespołecznejinterakcjistająsięteżtrudneemocjonalnie.Niekie-
dyzaburzeniedotyczyposzczególnychfunkcjikomunikowaniasię,czylirecepcji
języka,jegoekspresjialbomowy.Rozumiejącrolęjakązdolnośćdokomu-
nikowaniasięzdorosłymiizinnymidziećmiodgrywawsamopoczuciudziecka,
niejesteśmyzaskoczeni,żewskutektrudnościwwyrażaniumyśliwsposób
zamierzonyorazzrozumiałydlainnych,u50%dziecimającychtakietrudności
występujążneobjawyzaburzeńonasileniukwalifikującymdopostawienia
psychopatologicznejdiagnozy(Piacentini,1987,w:Herbert,op.cit.,s.146).
Szczególniestresorodnymzaburzeniemkomunikacjijestjąkaniesię.Jestto
zaburzeniepłynnościwymowyoróżnymobrazieklinicznym(powtarzanie
głosek,ichprzeciąganie,„zachłystywaniesię”powietrzempodczasmówienia
itp.),spowodowanetonicznymilubklonicznymiskurczamimięśniuczestni-
11
Specyficznezaburzeniawkomunikowaniusiędotycządziecizwadąsłuchu.Cennąpozycją
psychologicznąwtymzakresiejestpublikacja:ZalewskaM.(1998).