Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
—Och,tonieładnietak—zawołałaKasandra,odnoszącsięnie
dopytaniaMai,naktóreledwozwróciłauwagę,aledowłożenia
przezdzieckopalcówdoust.—Aterazsłuchaj.Posłuchajbar-
dzouważnietego,cocipowiem.Mogępoświęcićcitylkochwi-
lę.Innepszczółkijużsięwykluły,ajedynąpomocnicą,jaką
mamnatympiętrze,jestTurka,aTurkajeststrasznieprzepra-
cowanaiodkilkudniskarżysięnabrzęczeniewuszach.Usiądź
tutaj.
Majausiadłaposłusznie,zeswoimiwielkimibrązowymiocza-
miwpatrzonymiwnauczycielkę.
—Pierwszązasadą,którejmłodapszczołamusisięnauczyć
—powiedziałaKasandraiwestchnęła—jestto,żekażdapsz-
czoła,cokolwiekmyśliirobi,musibyćtakajakinnepszczoły
izawszemusimiećnauwadzedobrowszystkich.Wnaszym
porządkuspołecznym,któryodniepamiętnychczasówuważa-
myzawłaściwyiktóryniemógłbybyćjużlepszy,tazasadajest
jedynąfundamentalnąpodstawądobrobytupaństwa.Jutro
wyleciszzula,atowarzyszyćbędziecistarszapszczoła.Napo-
czątkubędzieszmogłalataćtylkonakrótkichodcinkach
ibędzieszmusiałobserwowaćwszystkobardzouważnie,abyś
mogłaznaleźćdrogępowrotnądodomu.Twojatowarzyszka
pokażecistokwiatów,któredająnajlepszynektar.Będziesz
musiałanauczyćsięichnapamięć.Tegoobowiązkużadnapsz-
czołaniemożeuniknąć.Pierwszejliniimożeszsięnauczyć
odrazutuiteraz.Tokoniczynyiwiciokrzew.Powtórz.Powiedz
„koniczynaiwiciokrzew”.
—Niemogę—powiedziałamałaMaja.—Tostrasznietrudne.
Itakzobaczętekwiatypóźniej.
Kasandraotworzyłaszerokoswojestareoczyipotrząsnęłagło-
wą.
—Źleskończysz—westchnęła.—Jużtowidzę.
—Czypóźniejprzezcałydzieńmamzbieraćnektar?—zapytała
Maja.
6
