Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
2.WczesnyrenesanswPolsce
–epokaodwutwarzach
GdymówimyowczesnymrenesansiewPolsce,przyjmujemy
zwyklejednązdwupostawbadawczych.Zjednejstronymyślenie
naszekierujemynaprzenikająceówczesnąkulturęnoweprądy;stara-
mysięwskazaćpoczątki,pierwszezwiastunyrenesansowychideioraz
wczesnefazyrozwojunowychtendencjiwkulturzeiwpiśmiennic-
twie.Wgąszczuzdarzeńiświadectwpisanychwypatrujemywów-
czastychwybranych,nielicznych,świadczącychozmianachwumy-
słowości,estetyce,życiukulturalnym.Uwaganaszakoncentrujesię
napojedynczychzdarzeniach,którepołączonezesobąurastajądo
rozmiarównurtuzdolnegonadaćwyrazistepiętnoswoimczasom.
Woczywistysposóbposzukujemyowychpojedynczychznamion
nowościwobrębiepiśmiennictwałacińskiegoiwliteraturzezwiązanej
zintelektualnymielitami,tambowiem,wśrodowiskuludziwykształ-
conych,mającychkontaktyzeuropejskimiuniwersytetami,najwcześ-
niejinajsilniejdostrzeżonoefektypracywłoskichhumanistów.Łacina,
jużwswojejodnowionej,zrekonstruowanejpostaci,byławnaturalny
sposóbnajszybciejinajłatwiejprzyswajalnymproduktemhumanizmu.
Dokulturypolskiej,takjakidoinnychkulturnarodowych,poprzez
łacinęwkraczałynoweidee.
ZdrugiejstronyjednakmówiącowczesnymrenesansiewPol-
sce,mamynamyślicałośćobrazuzamykającegosięwkonkretnych
ramachczasowych,obrazuwieloskładnikowego,gdzienoweprądy
stykająsię,współegzystujązestetykąipostawamitradycyjnymi,zpiś-
18
