Resocjalizacja, t. 1

Bronisław Urban, Jan M. Stanik

Uzyskaj dostęp

Zakup książkę

ISBN/ISSN:

978-83-01-15404-2

DOI:

Wydawnictwo:

Wydawnictwo Naukowe PWN

Rok wydania:

2008

Liczba stron:

432

XML:ISBN/ISSN:

ONIX MARC21

Bibliografia:

. Resocjalizacja, t. 1. Red. Urban, Bronisław; Stanik, Jan M. . Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2008, 432 s. ISBN 978-83-01-15404-2

Bibliografia refWorks:

RT Book, Whole

SR Electronic(1)

A2 Urban, B.

A2 Stanik, J.M.

T1 Resocjalizacja, t. 1

PB Wydawnictwo Naukowe PWN

PP Warszawa

YR 2008

SN 978-83-01-15404-2

Bibliografia BibTex:

@Book{ 486, author = "", editor = "Urban, Bronisław and Stanik, Jan M.", title = "Resocjalizacja, t. 1", publisher = "Wydawnictwo Naukowe PWN", year = "2008", address = "Warszawa", isbn = "978-83-01-15404-2" }

Bibliografia endNote:

TY - BOOK

AU -

ED - Urban, Bronisław

ED - Stanik, Jan M.

TI - Resocjalizacja, t. 1

PB - Wydawnictwo Naukowe PWN

CY - Warszawa

PY - 2008

SN - 978-83-01-15404-2

ER -

Netografia (standard APA):

. Red. Urban, Bronisław; Stanik, Jan M.. Resocjalizacja, t. 1 [baza danych online] Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2008 [dostęp: 25 08 2024]. Dostęp w Ibuk Libra: https://libra.ibuk.pl/reader/resocjalizacja-t-1-bronislaw-urban-jan-m-stanik-486.

socjologia, resocjalizacja, uzależnienia, pedagogika resocjalizacyjna, zaburzenia w zachowaniu, niedostosowanie społeczne, przestępczość

Podręcznik prezentuje najnowsze osiągnięcia oraz współczesny dorobek pedagogiki resocjalizacyjnej, zarówno krajowej, jak i zagranicznej. Omawia podstawowe zagadnienia składające się na niezbędny zasób wiedzy o problemach teoretycznych i praktyce r...

Więcej

ISBN/ISSN:

978-83-01-15404-2

DOI:

Wydawnictwo:

Wydawnictwo Naukowe PWN

Rok wydania:

2008

Liczba stron:

432

XML:ISBN/ISSN:

ONIX MARC21

Wprowadzenie (Bronisław Urban, Jan M. Stanik)10
ROZDZIAŁ 1. Resocjalizacja jako przedmiot badań interdyscyplinarnych18
1.1. Teoria resocjalizacji w strukturze nauk społecznych (Bronisław Urban)18
1.1.1. Filozofia a pedagogika resocjalizacyjna19
1.1.2. Psychologia a pedagogika resocjalizacyjna24
1.1.3. Socjologia a teoria resocjalizacyjna25
1.1.4. Wizja ponowoczesności a perspektywa resocjalizacji26
1.1.5. Metodologiczna niejednolitość i interdyscyplinarny charakter pedagogiki resocjalizacyjnej30
1.2. Historia rozwoju praktyki resocjalizacyjnej w Polsce i na świecie (Ewald Jacek Dukaczewski)32
1.2.1. Ewolucja stosowania kar32
1.2.2. Rozwój placówek resocjalizacyjnych w Europie34
1.2.3. Charakterystyczne systemy resocjalizacji35
1.2.4. Rozwój resocjalizacji w Polsce50
1.3. Różne ujęcia definicji resocjalizacji (Lesław Pytka)74
1.4. Współczesne prądy w naukach społecznych a teoria i praktyka resocjalizacyjna78
1.4.1. Psychologiczne podstawy resocjalizacji (Kazimierz Pospiszyl)78
1.4.2. Resocjalizacja i praktyka resocjalizacyjna w ujęciu Czesława Czapówa (Lesław Pytka)96
1.4.3. Zachowania dewiacyjne w założeniach symbolicznego interakcjonizmu. Implikacje dla praktyki resocjalizacyjnej (Bronisław Urban)100
1.4.4. Wybrane koncepcje i wyniki badań kryminologicznych a perspektywy resocjalizacji (Jan M. Stanik)117
ROZDZIAŁ 2. Zaburzenia w zachowaniu i niedostosowanie społeczne w świetle współczesnych wyników badań (Bronisław Urban)137
2.1. Zaburzenia w zachowaniu - koncepcje teoretyczne, typologia i ewolucja137
2.1.1. Zaburzenia w zachowaniu i niedostosowanie społeczne we współczesnych naukach o zachowaniu człowieka i resocjalizacji138
2.1.2. Zaburzenia w zachowaniu i niedostosowanie społeczne we współczesnych teoriach (perspektywach) psychologicznych i socjologicznych144
2.1.3. Typologia zaburzeń w zachowaniu i niedostosowania społecznego154
2.1.4. Rozwój zaburzeń w zachowaniu w kierunku przestępczości158
2.1.5. Zaburzenia w zachowaniu a status społeczny w grupie rówieśniczej166
ROZDZIAŁ 3. Diagnozowanie niedostosowania społecznego i asocjalności (Jan M. Stanik)169
3.1. Pojęcie niedostosowania społecznego (NS), asocjalności (A) i demoralizacji171
3.1.1. Pojęcie asocjalności177
3.1.2. Pojęcie demoralizacji179
3.2. Ogólny model diagnozowania niedostosowania społecznego (NS) i asocjalności (A)180
3.3. Styl życia jako nadrzędny konstrukt opisowy w diagnozowaniu (NS) i (A)182
3.4. Czynniki ryzyka (NS) i (A) w instytucjonalnych i pozainstytucjonalnych strukturach społecznych185
3.4.1. Warunki opiekuńczo-wychowawcze w rodzinie nieletniego (WOWRN) jako parcjalny przedmiot diagnozowania (NS) i (A)185
3.4.2. Efekty edukacyjno-wychowawcze (EEWN) jako parcjalny przedmiot diagnozowania niedostosowania społecznego nieletnich188
3.4.3. Funkcjonowanie w asocjalnych grupach podkulturowych jako parcjalny przedmiot diagnozowania (NS) i (A)190
3.5. Realizacja osobistych zadań rozwojowych (OZR) jako przedmiot diagnozowania (NS) i (A) nieletnich194
3.5.1. Pojęcie zadań rozwojowych195
3.6. Diagnoza (NS) i (A) nieletnich w ujęciu psychologicznym198
ROZDZIAŁ 4. Współczesne systemy resocjalizacyjne204
4.1. Współczesne nurty w resocjalizacji (Marek Konopczyński)204
4.1.1. Cztery koncepcje resocjalizacji206
4.1.2. Teoria "rozwoju dojrzałości interpersonalnej" Sullivana i Granta209
4.1.3. "Teatr życia codziennego" Goffmana210
4.1.4. Koncepcja resilience (oporu-elastyczności)211
4.2. Przykłady praktycznych modeli resocjalizacyjnych w różnych krajach (Marian Kalinowski)214
4.2.1. Systemy resocjalizacji nieletnich w Wielkiej Brytanii215
4.2.2. Francuski model resocjalizacji nieletnich216
4.2.3. Model resocjalizacji nieletnich w Niemczech220
4.2.4. Systemy postępowania z nieletnimi w krajach skandynawskich223
ROZDZIAŁ 5. Resocjalizacja w ujęciu pedagogicznym226
5.1. Cele resocjalizacji (Sławomir Sobczak)226
5.1.1. Postawa aksjologiczna228
5.1.2. Postawa antropologiczna232
5.1.3. Teleologia wychowania resocjalizacyjnego233
5.2. Struktura procesu resocjalizacji (Marian Kalinowski)235
5.3. Zasady wychowania resocjalizujacego (Marian Kalinowski)238
5.4. Formy, metody i środki wychowania resocjalizujacego (Marian Kalinowski)241
5.5. Kształcenie resocjalizujace (Adam Szecówka)250
5.5.1. Rola wykształcenia w readaptacji społecznej252
5.5.2. Psychofizyczne i pedagogiczne uwarunkowania uczniów niedostosowanych społecznie255
5.5.3. Desocjalizujące czynniki w środowisku szkoły masowej257
5.5.4. Szkoła w placówce resocjalizacyjnej262
5.5.5. Istota kształcenia resocjalizującego266
5.5.6. Kierunki optymalizacji nauczania resocjalizującego275
5.6. Twórcza resocjalizacja. Kształtowanie nowych tożsamości (Marek Konopczyński)279
5.6.1. Zarys koncepcji twórczej resocjalizacji279
5.6.2. Zalecenia metodyczne w procesie twórczej resocjalizacji288
5.6.3. Strategie metodyczne w procesie twórczej resocjalizacji293
5.6.4. Procedury metodyczne w procesie twórczej resocjalizacji299
5.6.5. Twórcza resocjalizacja. Kreowanie alternatywnej tożsamości nieletnich307
5.7. Ocena rezultatów resocjalizacji (Bronisław Urban)313
ROZDZIAŁ 6. Resocjalizacja w zakładach karnych319
6.1. Kara kryminalna i kara pozbawienia wolności (Mieczysław Ciosek)319
6.1.1. Przestępstwo i kara kryminalna319
6.1.2. Koncepcje kary kryminalnej321
6.1.3. Funkcje kary pozbawienia wolności323
6.2. Zakład karny jako instytucja resocjalizacyjna (Mieczysław Ciosek)327
6.2.1. Zakład karny jako organizacja totalna327
6.2.2. Personel więzienny i jego funkcje330
6.2.3. Zasady funkcjonowania całej społeczności więziennej338
6.2.4. Resocjalizacja jako nadrzędne zadanie całej społeczności więziennej341
6.3. Podkultura więzienna jako bariera resocjalizacji penitencjarnej (Mieczysław Ciosek)346
6.3.1. Pojęcie i geneza więziennej podkultury346
6.3.2. Nieformalny kodeks postępowania więźniów349
6.3.3. System komunikacji więźniów353
6.3.4. Negatywne przejawy podkultury więziennej356
6.4. Szanse resocjalizacji penitencjarnej (Mieczysław Ciosek)359
6.5. Kategorie klasyfikacyjne i zróżnicowanie osobowościowe skazanych jako wyznaczniki celów i programów resocjalizacji penitencjarnej (Jan Szałański)362
6.5.1. Klasyfikacje formalne (kodeksowe)362
6.5.2. Kategoryzacje nieformalne (pozakodeksowe)368
6.5.3. Zróżnicowanie populacji więziennej wyznacznikiem podatności na resocjalizację372
6.5.4. Cele resocjalizacji penitencjarnej376
6.5.5. Przedmiot diagnozy penitencjarnej tradycyjnej i zmodernizowanej381
6.5.6. Resocjalizacja penitencjarna jako korektura zachowania oraz jako przemiana moralna skazanego i jej apogeum386
6.5.7. Perspektywy komplementarnej readaptacji psychospołecznej więśniów "doczłowieczajacych się"388
6.5.8. Zadania zmodernizowanej psychokorektury393
Bibliografia398
Indeks nazwisk419
Indeks rzeczowy427

1.2.HistoriarozwojupraktykiresocjalizacyjnejwPolsceinaświecie

motnienie,zyskałaprobatępenitencjarystóweuropejskich.Sprzeciwiłsiętemuje-

dynieLukas,występujączdecydowaniezkoncepcjąwychowaniapenitencjarnego.

ZdaniemLukasasystempenitencjarnypowiniendążyćdouspołecznieniawięźniów,

powodzenienatymodcinkuzaśzależyodcałokształtumożliwościwychowawczych

zakładukarnego.Lukastwierdził,żepodstawąwychowaniawięźniówpowinnabyć

ichklasyfikacjaisegregacja.Wczasieodbywaniakarywięzienianależydążyćwkie-

runkucoraztołagodniejszegoreżimu,wzależnościodstopniaresocjalizacji.

DziękitemuLukasstałsięprekursoremnowoczesnychkoncepcjipenitencjarnych.

IchdalszyrozwójjestpoważnązasługąwybitnegoprzedstawicielanowejmyśliCro-

ftona,któregokoncepcjawykonywaniakarypozbawieniawolnościprzewidywała

trzyfazy.

Wpierwszejfazieskazanibylipoddawanibardzosurowemureżimowi.Fazata

dzieliłasięnadwaokresy:wpierwszymskazaniwykonywalinudneimęcząceprace

wswoichcelach;wdrugim–warunkiodbywaniakarybyłyniecołagodniejsze,więź-

niowieotrzymywalilepszejedzenie,przydzielanoimbardziejinteresującąpracę,aod-

osobnienienieobowiązywałowczasiepracy,nauki,nabożeństwiwieczorówdysku-

syjnych.

Wdrugiejfazie(głównej)więźniowiewykonywaliciężkieprace,najczęściej

publiczneinaświeżympowietrzu.Nocspędzalipojedynczowspecjalnieprzezna-

czonychnatencelboksach.Drugafazastanowiłaokołopołowęcałejkary.

Wtrzeciejfaziekarabyłaodbywanawwarunkachrozluźnionegoreżimu.Więzień

przebywałwzakładziebezmurów,astrażnicyniebyliuzbrojeni.Skazaniotrzymywa-

liwiększewynagrodzeniezawykonywanąpracę.Trzeciąfazękończyłowarunkowe

zwolnienie.Jeżeliosadzonypracowałpilnieizachowywałsięnienagannie,każdazfaz

mogłaulecskróceniu.Kierownictwowięzienia,niedostrzegającpostępówwzacho-

waniuskazanego,miałoprawoprzesunąćgodofazypoprzedniej,pozbawiającgo

wtensposóbmożliwościwcześniejszegowyjściazzakładuwtrybiewarunkowegozwol-

nienialubnawetoddalajączwolnienienaczaspóźniejszy.Tensystemodbywaniaka-

rypozbawieniawolnościjestznanyjakosystemprogresywny(Lewicki,ParyzekiWa-

ligóra,1972,s.391–392).Uznajesię,żeojczyznąsystemuprogresywnegojestAustralia.

Zasadąpodejściaprogresywnegobyłastopniowapoprawalosuskazanych,uzależnio-

naodczasupobytuwwięzieniuiwykazanejpoprawy.

Systemprogresywnyulegałróżnymprzeróbkomimodyfikacjom.Świadczytooje-

gowychowawczychwartościachorazoznacznympostępiewsposobiewykonywania

kary.PróbyreaktywowaniasystemuprogresywnegopodejmowanebyływPolscepo

IIwojnieświatowejichybatendencjitychniemożnauznaćzaminione,chociażdal-

szyrozwójkoncepcjipenitencjarnychipraktykiwychowawczejwwięzieniuniemoże

polegaćnaodświeżaniustarychzałożeńsystemuprogresywnego.Budowaniesystemu

wychowawczegoopartegonakoncepcjachsystemuprogresywnegonadalusiłujesię

realizowaćwpraktycezakładówresocjalizacyjnychdlanieletnich,aszczególniewza-

kładachpoprawczych(Lewicki,1974,s.392).

ObokmodeluprogresywnegowUSApojawiłasiękoncepcjatzw.systemure-

gresywnego,którypróbowanorealizowaćwkilkuwięzieniach,m.in.wLeawenworth

Brak wyników

Resocjalizacja, t. 1

Treść książki

Znajdź bibliotekę blisko siebie, i uzyskaj dostęp do ebooka w systemie IBUK Libra