Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Połanieckizacząłsięznówśmiać.
–Izacałąnagrodęposzedłdoskładu,wkurz.No,ale
tegoprzynajmniejodkurzaćnietrzeba,botakikołosiebie
staranny,jaknp.wujaszek.Tonajwiększyelegant
wWarszawie.Coonporabia?Administrujeświeżym
powietrzem,toznaczy,żejakpogoda,wychodzilub
wyjeżdżanaspacer.Przytymjestoryginałem,który
majakieśszczególnezakomórkiwgłowie.Tenczłowiek
podpatrujetakierozmaiterzeczy,któryminiktinnybysię
niezajmował.Kiedyś,pojegopowrociezWenecji,
spotykamgoipytam,cotamwidział,aonmiodpowiada:
„WidziałemnaRivadegliSchiavoni,jakrazpłynęłopół
skorupkiodjajkaipółcytryny;stykałysię,potrącały,
oddalały,zbliżały,wreszcie–paf!–półcytrynywpadło
wpółjajkaipopłynęłyrazem.Patrz,cotoznaczy
harmonia!”.Oto,czymzajmujesięBukacki,choćdużo
umieinaprzykładnasztuceznasiędobrze.
–Amówiąonim,żebardzozdolny?
–Może,aledoniczego.Zjadachleb–inatymkoniec.
Żebyprzynajmniejbyłprzytymwesoły,aleonjest
wgruncierzeczymelancholikiem.Zapomniałem
powiedzieć:ikochasięwpaniEmilii.
–Emilkadużoprzyjmuje?–spytałapannaMarynia.
–Nie.Bywamja,Waskowski,bywaBukacki,noijeszcze
Maszko,adwokat,ten,cotokupujeisprzedajemajątki
ziemskie.
–Onapewnieiniebardzomożeprzyjmować,bodużo
czasumusipoświęcaćLitce.
–Biedactwodrogie–rzekłPołaniecki.–PanBógbydał,
żebyjejprzynajmniejpomógłtenReichenhall!
Ijegowesołatwarzpokryłasięwjednejchwili
prawdziwymsmutkiem.TerazpannaMaryniaspojrzała
naniegooczymapełnymisympatii–izkoleipomyślała
porazdrugi:„Onjednakmusibyćnaprawdędobry”.
ApanPławickizacząłmówićjakbysamdosiebie:
–Maszko,Maszko...TentakżekręciłsiękołoMaryni.Ale
