Treść książki

Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
pokochałjąwłaśniedlatego,żemusięwydawała
księżniczkąiżejąposiadł.
Maryniapoczęławypytywać,gdziespędziliczas
poślubny,nacopaniMaszkowaodrzekła:„wmajątku
męża”–takimtonikiem,jakgdybyów„majątekmęża”
byłmajoratemoddwudziestupokoleń–przyczym
dodała,żezagranicęwybierająsiędopierozarok,gdy
mążpokończyinteresy,tymczasemnaletniemiesiące
wyjadąznówdo„majątkumęża”.
–Panilubiwieś?–spytałaMarynia,
–Mamalubiwieś–odrzekłapaniMaszkowa.
–AKrzemieńpodobałsięmamiepani?
–Tak.Tylkooknawdomujakworanżerii.Tyleszyb!
–Totrochękonieczne–odrzekłaśmiejącsiępani
Połaniecka–bojaksiętakaszybastłucze,tojąkażdy
szklarznaprawi,apowielkietrzebabyposyłać
ażdoWar​szawy.
–Mążmówi,żewybudujenowydom.
PaniPołanieckawestchnęłapocichuizmieniła
przedmiotrozmowy.Poczęłymówićowspólnych
znajomych.Pokazałosię,żepaniMaszkowabrałaniegdyś
z„Anetką”Osnowskąizjejmłodsząkrewną,Linetą
Castelli,lekcjetańca,żeznająsiędoskonaleiżeLineta
jeszczeładniejszaodAnety,aprzytymmalujeimacały
albumwłasnychwierszy.PaniMaszkowasłyszała,
żeAnetkajużwróciłaiżeLinetazamieszkawtejsamej
williażdoczerwca,razemzeswojąciotką,panią
Broniczową...„itobędziebardzodobrze,boonetakie
miłe!”.
PołanieckizaśzMaszkąwynieślisięzwolna
doprzyległegosalonikuirozmawialiotestamenciepanny
Płoszowskiej.
–Mogęcipowiedzieć,żeprawiewypłynąłem–mówił
Maszko.–Byłemniemialnadprzepaścią,aletasprawa
postawiłamnienanogi,przeztosamo,żejązacząłem.
Boteżodlatcałychniebyłopodobnej.Tuchodzi