Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
sprawiającywrażeniezszytegoprzezelfynahaszu.
Zanimkroczyłozgrupowaniedzieciróżnegowzrostu
iróżnegokoloruskóry,wszystkiejednakmiałyciemne
ubrania.Niosłytablicezhasłami:„BożyOgrodnicy
narzeczBożegoOgrodu!”,„Niejedzcieśmierci!”,
„Zwierzętatomy!”.Wyglądałyjakjakieśobszarpane
aniołkialbokarłowacikloszardzi.Najpierwcośśpiewały,
późniejzaczęłyskandować:„Mię-sunie!Mię-sunie!Mię-
sunie!”.Tobysłyszałakiedyśotejsekcie:podobnomieli
jakiśogródgdzieśnatarasienadachu.Kawałek
zeschłegobłota,paręuflejtuszonychnagietków,
parszywągrządkęspalonejbezlitosnymsłońcemmarnej
fasoli.
PochódzatrzymałsięnaprzeciwbudkiSekretBurgera.
Zacząłsięzbieraćtłumgotowydonaigrawań.
–Przyjaciele!–wołałprzywódcadowszystkich
zgromadzonych.Tobybyłapewna,żemieszkańcy
LagunyŚciekówniepozwolą,żebytokazaniepotrwało
długo.–Moidrodzy,nazywamsięAdamPierwszy.
Jarównieżbyłemkiedyśmaterialistycznym,
ateistycznymmięsożercą.Podobniejakwy,uważałem,
żeCzłowiekjestmiarąwszechrzeczy...
–Stul,kurwa,gębę,ekoświrzejeden!–krzyknąłktoś.
AdamPierwszyzignorowałto:
–Dokładnierzeczbiorąc,moiprzyjaciele,wierzyłem,
żemiarąwszechrzeczysąpomiary!Otóżbyłem
naukowcem.Studiowałemepidemikę,liczyłemchore
iumierającezwierzęta,atakżeludzi,jakbybylizbiorem
kamyków.Wierzyłem,żetylkoliczbymogąposłużyć
dowiernegoopisaniaRzeczywistości.Późniejjednak...
–Spieprzajstąd,jełopie!
–Późniejjednak,któregośdnia,gdystałemdokładnie
tam,gdziestoicie,pożerając–właśnietak!–pożerając
sekretburgeraiupajającsięjegotłuszczem,ujrzałem
