Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
miećpoważnekłopoty.NadBlankiempastwiłasiębanda
plebszczurówodPoczernianychKorwinówCzerwonych,
aparuAzjatyckichMiksówjużsięzajęłojegobutami.
TłumzacieśniłsięwokółBlanca,któryztrudem
próbowałsiępodnieść.Gdziesiępodzialijegoobaj
ochroniarze?Aniśladuponich.
TobyogarnęładziwnawesołośćikopnęłaBlanca
wgłowę.Zrobiłatobeznamysłu:naglenieświadomie
wyszczerzyłazębyjakpiesipoczuła,żejejstopa
wchodziwkontaktzjegoczaszką,którabyłajakkamień
owiniętywręcznik.Odrazupojęła,żezrobiłabłąd.Jak
mogłapostąpićtakgłupio?
–Mojadroga,chodźznami–rzekłAdamPierwszy,
ujmującjązałokieć.–Takbędzienajlepiej.Takczy
owak,straciłaśtępracę.
WróciłodwóchzbirówBlanca.Zaczęliwalczyć
zplebszczurami.Blanco,choćpółprzytomny,oczymiał
otwarteiutkwiłjewToby.Tenkopniakgozabolał.
Cogorsza,Tobypubliczniegoupokorzyła.Przeznią
straciłtwarz.Jeszczechwilaisiępozbiera,awtedy
zetrzejąnaproszek.
–Tysuko!–wywarczał.–Urżnęcicycki!
NiespodzianieTobyzostałaotoczonaprzezgromadę
dzieci.Dwojechwyciłojązaręce,pozostałeustawiłysię
niczymgwardiahonorowa,jednezprzodu,inneztyłu.
–Prędzej!Prędzej!–popędzały,ciągnącipopychając
Tobywdółulicy.
Ztyłurozległsięryk:
–Wracajtu,suko!
–Prędko,tędy–wołałnajwyższychłopiec.Gnali
ulicamiLagunyŚcieków,aAdamPierwszyzamykałtyły.
Wyglądałotojakjakaśparada,ludziegapilisięnanich.
SpanikowanąTobyogarnęłopoczucienierzeczywistości
