Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Wszedłemdogabinetu,aojciecnachwilęoderwałspojrzenie
odleżącychnabiurkudokumentów,żebysięzemnąprzywitać.
–A,jesteśwreszcie.Twojamatkazarazprzyjdzie.Jesteśgotowy?
–Oczywiście–odparłem.Tobyłajedynadopuszczalnaodpowiedź.
Ojciecwyjąłniedużąpaczuszkęipostawiłjąprzedemnąnabiurku.
–Wszystkiegonajlepszegozokazjiurodzin.
Odwinąłemsrebrnypapierizobaczyłemczarnepudełeczko,
wktórymznajdowałysięspinkidomankietów.Ojciecbył
prawdopodobniezbytzajętyobowiązkami,żebypamiętać,żedał
mispinkidomankietównaGwiazdkę.Byćmożetonieuniknione
natymstanowisku.Możejateżprzezpomyłkędamsynowidwarazy
takisamprezent,kiedybędękrólem.Oczywiście,żebytobyło
możliwe,musiałemnajpierwznaleźćżonę.
Żona.Poruszyłemwargami,bawiącsiętymsłowem,alenie
wypowiedziałemgonagłos.Wydawałosięzbytegzotyczne.
–Dziękuję.Zarazjezałożę.
–Dzisiajwieczorempowinieneśwypaśćnienagannie–powiedział.
–WszyscybędąmyślećtylkooEliminacjach.
Uśmiechnąłemsiępowściągliwie.
–Podobniejakja.–Zastanawiałemsię,czyniepowiedzieć
muotym,jakbardzosiędenerwuję.Ostatecznieprzechodziłprzez
tosamoiwswoimczasiemusiałżywićpodobnewątpliwości.
Najwyraźniejmójstanduchamożnabyłoodczytaćzmojejtwarzy.
–Myślpozytywnie,Maxonie.Topowinnobyćdlaciebie
ekscytujące–zapewniłojciec.
–Itakjest.Poprostuczujęsiętrochęzaskoczonytym,żewszystko
dziejesiętakszybko.–Skoncentrowałemsięnawkładaniuspinek
wdziurkiwrękawach.
