Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
pokoju,ukrytyprzedwścibskimispojrzeniami.Czułem,żepracuje
misięznacznielepiej,kiedyjestemsam,anawetjeślinieudawało
misięzrobićwięcejniżzwykle,przynajmniejniebyłemupominany.
Wezwanie,któreotrzymałem,dowodziłojednak,żemojeodosobnienie
niemogłotrwaćcałegodnia.
–Chciałeśsięzemnąwidzieć?–zapytałem,wchodząc
doprywatnegogabinetuojca.
–Jesteśwreszcie–oznajmił,szerokootwierającoczy.–Jutrowielki
dzień.
Odetchnąłemgłębiej.
–Wiem.CzymusimyomówićharmonogramBiuletynu?
–Nie,nie.–Położyłmirękęnaplecach,żebymposzedłznim,aja
natychmiastsięwyprostowałemiskierowałemtam,gdziechciał.
–Tobędziecałkiemproste.Wprowadzenie,krótkarozmowa
zGavrilem,apotempokażemynazwiskaizdjęciadziewcząt.
Skinąłemgłową.
–Tosięwydaje…proste.
Kiedypodeszliśmydojegobiurka,ojciecpołożyłrękęnagrubym
stosieteczek.
–Toone.
Spojrzałemnanie.Popatrzyłem.Przełknąłemślinę.
–Teraztak:jakieśdwadzieściapięćznichmaoczywistezalety,
idealnedlanowejksiężniczki.Doskonałerodziny,znajomości
winnychkrajach,któremogąbyćdlanascenne.Niektóreznich
sąpoprostuwyjątkowopiękne.–Wnietypowymdlasiebiegeście
szturchnąłmnieżartobliwiewżebra,ajaodsunąłemsięokrok.Tonie
byłazabawa.–Niestetyniewszystkieprowincjemogłyzaproponować
cośinteresującego.Dlatego,żebywybórwydawałsiębardziejlosowy,
dodaliśmyodrobinęróżnorodności.Wtejgrupieznalazłosiękilka
Piątek.Aleoczywiścieżadnaniejestzniższejklasy.Musimy
