Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Jakośjużnie–odparł.–Wprawdzietrudnosiędomyślić,gdzie
onasięterazpodziewaicoknuje,aleczuję,żejejmocsłabnie.
Jakbymmiałnadprzyrodzonetalenty–roześmiałsięznowu.
–Jejteżnielubisz?–zapytałakucharka.Tenromansstarszej
gospodyni,najważniejszejkobietynazamku,zkamerdyneremzawsze
wzbudzałciekawość,aHenrynigdywieleotymnieopowiadał.
–Zadużowiem–odparłtymrazem.–Toproblem.Kiedyś
wiedziałemmniejitobyłpiękny,bardzowygodnyczaswmoimżyciu.
Korzystałemzprzyjemnościiżyłemsobiespokojnie.Niestety,
ostatniomamproblemzezbytdobrymkojarzeniemfaktów.Ajak
połączyszjednąnitkęzdrugą,tozarazpojawiasiękolejna.Chybanie
chcęznaćcałejprawdy,wolęwierzyć,żesięmylę.ŻeKlementynanie
byłabyzdolnadotakichrzeczy.
–Współczuję–powiedziałakucharka.–Popatrz,jakwszystkosię
zmieniłowtakkrótkimczasie.
–Tegoteżmamdość.–Henryrównieżwstał.–Długotujużnie
zostanę.Poszukaminnegomiejscapracy.Wdomu,wktórymchociaż
przezjedenrokludziepozostajątymi,zaktórychsiępodają,inie
wydarzająsiężadnerewolucje.Noweżonypojawiająsięraz,
maksymalniedwarazywciągużycia,agospodyniezajmująsię
doglądaniemgospodarstwa,nieknuciemokrutnychintryg.
–Nigdyjejniekochałeś?–odważyłasięzapytaćkucharka.
Wcześniejniezdarzyłoimsiętakszczerzeiotwarcierozmawiać
–Dajspokój.–Machnąłdłonią.–Tostaruszka.
–Odczasuchorobytak,alewcześniejbyłowniejwięcejżycianiż
wewszystkichczterechżonachhrabiegorazemwziętych.
–Toprawda–Henrysięuśmiechnąłioblizałusta.
–Temperamentujejniebrakowało.Napoczątkunawetmnie
tofascynowało.Aletoniewystarczy,bypokochaćkobietę.
–Aczegotrzebajeszcze?–zaciekawiłasiękucharka.
–Szczeregospojrzenia,dobregoserca,łagodności…–zaczął
wymieniać.
–JakuKate.
Pokiwałgłową.Apotemspojrzałwbok,gdzieśbardzodaleko.
–Nawetotymniemyśl.–Zaskoczonakucharkaniemogła
uwierzyć,żecośtakiegoprzyszłomudogłowy.–Dlaciebie
toprzecieżnierealne.
–Wiem–kiwnąłgłową–aleniejestmiztegopowodułatwiej.Idę
–powiedział,poczymwstałenergicznie.–Zrobięprzynajmniejto,
comogę.Napiszętelisty.MożeKlementynaniewróciszybkoizdążę.
