Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
opiekuńczymojcem,wmiaręswoichmożliwości
zaangażowanym.Miałbardzodobrąrelacjęzdziećmi,
zajmowałsięnimi.Więcdecyzjaoodejściubyłatrudna–
wiedziałam,żejestdobrymtatą,aleteżwiedziałam,
żeniejestdobrympartneremdlamnie.
Zperspektywyczasuwidzę,żeprzygotowywałamsię
domomentuodejścia.Zgadzamsięztezą,żekobiety
podejmujądecyzjęorozstaniuznacznieprzedtym,
zanimdoniego
defacto
dojdzie.Odchodzimypowoli,bez
trzaskaniadrzwiami,beznerwowychruchów.Poczęści
wynikatopewniezodpowiedzialności–zadzieci
właśnie.Toniesąimpulsywnedecyzjeimojadecyzjanie
byłaimpulsem.Toniejesttak,żemisięcośodwidziało.
Mojadecyzjawynikałazgłębokiegopoczucia,żeumrę,
jeślipozostanęwtymzwiązku.Poprostuzniknę,także
dlamoichdzieci.
Pomyślałapanikiedyśotym,żetojestegoizm?
Nie.Myślę,żeratowaniesiebienigdyniejestegoizmem.
Tojestludzkie.Niewolnonamsięnieratować.
Imwięcejczasumija,tymwięcejwidzę.Wyjście
siedemlattemuzezwiązkupozwoliłomidojrzeć,
dorosnąć,zobaczyć,kimjestem.Wniełatwych
warunkach.Bobycieporozstaniuzdwójkąmałychdzieci
toniesąkomfortowewarunkidorozwoju.Alejeślisobie
zaufasziprzedewszystkimjeślinienarzuciszsobie
kolczastego,raniącego,potwornegopoczuciawiny,
żerobiszcośprzeciwkoswoimdzieciom,tojesteś
wstanienaprawdęzacząćwszystkoodpoczątku,
konstruktywnie,równieżdlanich.
Jaktozrobić?Wtymwszystkimsądzieci,
