Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
pełgałwniecceżelaznegopaleniska,którespoczywało
nadrewnianymtrójnogu,abyżarniewytopiłwśniegugłę-
bokiejjamy.Obokstałydługie,płaskiesanie,obciążone
jakimśdużymładunkiemnakrytymszczelniekożuchem.
Podrugiejstronieogniskasiedziałwkuckiichwłaściciel.
–Wyglądaminadzikusa–szepnąłSzufla,wduszając
jednocześniebrodęwśnieg.
Obcymiałnasobieobszerne,skórzaneubraniezkaptu-
remobszytymfutrem,terazzsuniętymnakark.Choćbyło
ciemnawo,wmigotliwymblaskuogniamogliprzyjrzećsię
zbokujegotwarzy;miałskudlonączarnąbrodę,mocno
wystającekościpoliczkowe,płaskiibardzoszerokinos,głę-
bokoosadzoneoczy.Ogryzałwielkąkość,mlaskającgłośno
ipomrukujączzadowolenia;pełnewargilśniłyodtłuszczu.
–Niewolnosądzićczłowiekapopozorach!Tostereo-
typy–sprzeciwiłsięKaroten.–Możebrakmuogłady,ale
założęsię,żejestszlachetnyibezinteresowny,jakwszyscy
ludziewychowaniwsurowychwarunkach.
–Czyjawiem?–Szuflaniedałsiętakłatwoprzeko-
nać.–Aludożercyiłowcygłówtoteżstereotypy?
–Mówisztak,bojesteśzasklepionywewłasnymkręgu
kulturowym.–Erudytadelektowałsięprzezchwilęzasły-
szanymgdzieśfrazesem.–Należyotworzyćsięnainne
tradycje.
–Niemamzamiarunanicsięotwierać,chcętylko
szybkowrócićdodomu–stwierdziłkategoryczniedryblas,
aponieważwidział,żerozmówcazapaliłsiędodyskusji,
dodałszybko:–Itakniemamywyboru,musimytamzejść.
Naszczęściejestsam.
Pawianpodniósłsiępierwszy,zrobiłkilkaniepewnych
krokówwdółzbocza,alepotemstraciłrównowagę
inasiedzeniuzjechałnadnokotlinki.Chłopcypodążyli
41
